Bir serseriydi yüreğim
Alıp başını gitti benden
Kor olup kavruldu hep
Sana uzaklardan baktı
Sevdi ama
Belli etmedi sevdiğini
Bekledim uçurumun kenarında
Bir ayağım düşerken öteki bir umut dedi
Ya son anda gelirse dedi, ama gelmedin
Bu mu söyle senin adaletin yar
Karanlığa bırakıp gitmek miydi
Ben aşkımıza yanarken bir kenarda
Bir bayram daha gelmişti
Öyle diyorlardı insanlardan
Geziyordu kimileri ev ev
Kimileri ise gelen olur mu diye
Bekliyordu öylece tüm gün
Kimileri kalabalık içinde
Ağla gözlerim ağla
Düşsün gözlerinden bir kaç damla
Çıksın içindeki fırtınalar
Hiç kimseyi umursama
Boşver gitsin taş kalpleri ve
Ağlamayı unutmuşları
Ağlama ey çocuk
Gözyaşına değmez bu dünya
Sen kadar temiz değil
Kirlenmiş bu dünya
Her tarafı yalan dolan olmuş
Bu senden ayrı bilmem kaçıncı gün
Saymadım, sayamadım, saymak istemedim
Dönersin sandım, dönmedin ve bende öyle
Daha ne kadar sürer bu hasret bilemedim
Kim bilir belki de bu dünyada zor, belki de ahirette
Duvara yansıyan hayalinle yaşamak mıdır
Bana biraz umut versen
Kaldırsan geri
Büyüttüm ben yüreğimde
Gözümde seni
Anla artık biraz olsun
Sende bi beni
Gözümdeki yaşların sahibi sensin
Islatmışsa yastığımı senden hatıra bana
Çok hevesliydin madem acı çekmeme
Alda götür tek damla bile bırakma bana
Kalmışsa maziden tek bir anı bende
Her bir anının suçlusu sensin
Hey dostum güvenme tahtına
Bir bakarsın bir iş gelir başına
Bir ayağın basamak çıkarken
Diğerinin tam altındadır çukur
Unutma ki zirve bir yerde son bulur
Düşmem deyip yaslanma geriye sakın
Bir umudum kaldı çalmadığınız
Anlatamam kendimden başkasına
Onu da aldınız benden
Kendi halinde biriydim ben oysa
Yüzüm kızarır utanır sıkılırdım
Ağlamayı bilirdim ben
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!