Göremem mehtabı senin nurundan, kördür derler
Tutuştum hem yanıyorum nurundan, söndür derler
Gece karanlığında ay nuruna kaldım meftun
Oluştum sende, can buldum nurundan, öldür derler
Gün gelse ay olsam senin nurundan andır derler
Zambak gibi açtın bana tüm her şeyi serdin,
Panzehri de sensin bana hem zehrini verdin.
Bilmek bana elzem ve merak etmekse zulüm;
Baştan gideceksen o zaman neydi ki derdin?
Vazgeç ya da fırlat oku madem yayı gerdin.
Epey geçti zaman ama yine bir kendimden emin
Bilmediklerime zam geldi vergisi var bildiğimin
Ye kürküm derdim ama dev aynamı kırdım demin
Allah varken aşk için leyla için etmem yemin
Zemin kaygan değildi yüzüm de kalkan değildi
Delirmedim; rasyonel yamuldu romantizm eğildi
Rüzgarlı günlerin tedirgin aydınlığı
Kara bulutlara mahkum güneş
Sallantıda ağaçlar, insanlar büzüşük
Zaman mekan sabit, zelzele var havada
Bir telaş
Hayat canhıraş
Dünya diye bir sahnedeyim milyarlarca akor var
Dinliyorsun çalıyorsun kaydoluyor akorlar
İzlediğin maçlar gibi tutuluyor skorlar
Penaltılar ve taçlar, kasalar ve amorlar
Dünya diye bir sahnedeyim her tarafta dekorlar
Aklıselim ve mantık bu bedeni terk etti,
Ben düşündükçe çehreni zehrini zerketti,
Bir nazarınla içime attığın tohumlar.
Sana yürüdükçe içine battığım kumlar,
Sardı ruhumu ve kavurdu güzel kokunla,
Attın ve vurdun sadrımdan o tağut okunla.
Gözler göremez elbet neler gizler erler
Sen nefsine bak var gözlerin kör sansınlar
Nefsin ateşindir hem de dermandır derler
Sen od gibi yan var cismini kor sansınlar
Nefretle hebâdır can ve yaşar âşıklar
Özlemek kalbime yük,
Şuncacık aklıma özlemim büyük.
Hepsi bilsin neden;
Polisi, hakimi, savcısı,
Zihnimi köşebucak dolanan hazine avcısı,
Avare mafyayı öldürdüm,
Aya döndüm seni gördüm beyazından ölerek
Bu yalan dünyada mehtâbını dermân bilirim
Koca gönlümde karanlıkları tümden bölerek
Şu cemâl çeşmine tek bûsemi sultân bilirim
Bazı anlar sana hasret dolu baksam aradan
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!