Yaprağıma renktin sen
Sendin havam sendin suyum
Köklerim sana koşmak
Dallarım sarılmak istedi
Lakin öylece durdum
Gömerek içime hasretimi
Kutsal görevdir bu yaşamak, yüksekçe hazlarla,
Elbette tadını çıkart; ney, ud ve de sazlarla.
Lakin öyle yaşa ki yaşamak olsun yaptığın,
“Güzel yaratmışım.” diye gururlansın taptığın.
“Ne güzel yaratmışsın.” diye yaşa hayatını,
Şükür ile nefeslen, öpüp hıfzet âyâtını.
Bir sessizlik, duyuluyor o kalp atışları,
Sanki kıyamet koptu, kesti yalvarışları,
Kim dinledi ki zaten, o acı yakarışları,
Alev alevdi her yer, sular yükseldi sonra.
Bir sessizlik, ama anlamı öyle eşsiz,
Manşetlerden başla her bir gazetedeki,
Devam et sahnelerle, aptal kutularındaki,
Şeytanlar somutlaştı, sığındım sana el Mani,
Şuuraltım patlamış bir bomba gibi…
Nereye baksam, her tarafta kan, ceset,
Yalnızlık bir insan olsaydı,
En sadığı olmaz mıydı?
Herkesin gittiği anda,
Kimse yokken yanında,
Yalnızlık hep oradaydı.
En sessizi olmaz mıydı?
Bu hayat yaşanır mıydı bir gün, bir emel olmasa eğer?
Dikene katlanır mıydı meftûn, gül güzel olmasa eğer?
İlimle örtünce üşüyen ruhunu
Evren biliyor ki sen tanımıyorsun onu
Tanımıyorsun kendini
Şah mat olmuş oyun ama ayakta vezir
Dağıtmış alem, kafalar medcezir
Zamanın akışına bırakılmış her şey
Perde aralandığında boş olmasın sahneler
Görüntüler akıp gider, sonra gelir nağmeler
Önünden gülüp arkadan vurur tüm kahpeler
Ne dersen de, birer ihanettir tüm darbeler
Muhabbet devam eder ya soğumasın kahveler
Allah çalışana verir, zayıfsız mı karneler
Hep düşünün şöyle “Nedir bu ahvalimiz?
Yarımız mazlumuz, diğer yarımız zalimiz”
Sadece düşünerek düzelir mi hiç halimiz?
“Ne hepimiz cahiliz, ne de hiçbirimiz alimiz”
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!