Bestami Kurtuluş Şiirleri - Şair Bestami ...

cıvıltılar var ruhu çözer asumanda
yeşerirse bir bahar yeşermeli
yaşam en umulmadık kıpırtısında
gürbüz, deli ve neşeli
ayaklarımız çıplak

daha öğlen vaktiydi ben gördüm
akşam gelince gözlerin kapanacak
yine başbaşa kalacağız
yatsı geçer kalmaz vakit
kimi böyle benim gibi
nafile tapınacak

aklımın dibinde bir çıkılmaz sokak
ne bilirim bir damla yağmur
beni böyle ıslatsın
zormuş, bu çıkmaz beni içine alacak
sığınsam ıhlamur'da bir bankın ucuna
kimse dokunmasın,

bilirim çektiğin acıları
yaşarken koynumda
gel affet beni
bak ben istanbulum
nice güller soldu sokaklarımda
seni asla onlardan saymıyorum

bana bir çay borcun var
kadıköy vapurunda
martılara simit at çocuklar gibi
sonra yüzündeki gülücüklerle okşarken kubbeleri
gözlerimizi birbirimizden kaçırıp içmeliyiz.

ben ibrahim
kahvede kırık bir çay bardağına takıldı aklım
böyle kaldı aklımda babam

ben ibrahim
çakı gibi dikildim vilayetin önünde

boğazımda son kırıntısı
sofranda yediğim ekmeğinin
son sözün beşbin yıllık zehir acılarım
açlığım kokuyor
tütünüm ve barutum
ve satışa çıkardığım

Sayın eşiniz gibi
Sizin de saygın yüzünüzde
Sayısız sabır çizgileri gördüm
Saygısız bir akşam trafiğinde

Benim sizi farketmemi

ne zaman denk düşse düşlerimiz
sen uzak bir iklimin buzulunda kayboluyorsun
yanık bir orman oluyorum
avuçlarım terli bir haziran sonu
kadehler dolusu hüzün içiyorum

sevda öyle bir kuş gibi
çırpınıp uçmaz insanın yüreğinden
perçinlidir sevdaysa eğer
ayak parmaklarına kadar tutunur
soyulmaz bir elbise gibi üzerinden