Bestami Kurtuluş Şiirleri - Şair Bestami ...

gülüme sular taşınır süzülüp dudağından
penceresi aralanır ertelenmiş bir hayatın
ellerinden bir tutam yaşam umutlanır
ramak kalmışken yıkılmaya toprağa
masmavisine dalar şehrin tüm kuşları
o kanatlar ki yoksul bakışlardan utanır

ne kadar tutarsın kaderi avuçlarında
yoksa bir kuş mudur ki
her konduğu dalda
başka bir bahar hazana döner

arap gözlü bu çocukların hepsi mi sana vuruldu

genç tıfıl bir yıldızdım ben
ama ele avuca sığmaz öfkeli yalımlarım
daha yokken dünya, kimya, konya
bendim semah tutan karışıp
ruhların çoşkusuna
ve yakaran

eleverilmiş bir sevdaya tutkunum
terinin tuzunun tadı damağımda
safağa bağdaş kurup oturan bir yazdır
mevyeler şeker cümbüş hazlara soyunur
çiçekler gibi yapraklarda artık bembeyazdır

hani artık zeytin kalmamıştı zeytinburnu'nda
ama biz bundan başkasını bilmiyoruz
biz hala şirin, hala taze
hani soldu artık ama hala çiçeğiburnunda

kaçacak yer kalmadı, buralar eski sayfiye

bir çocuğun avcunda terleyen misinadır
çınarlı bir dünyanın bağımlılığı
halice sarkar üçlü beşli çaparileri
gümüş balıklarının küskün bakışları
elektiriği kesilmiş troleybüsün
kavşak krizi seyrine yaktığımız sigaranın külü

böyle sahilden geçerken arasıra
tuzlu yosunlu rüzgarlar eser maziden
savrulan küllerden alevlenir eski tutkularım
devrilir içimde mor dağlar
güvercinler kanatlanınca hep birden

dedem nasıl oturursa mindere
öyle kurulmuş
sırtını yaslamış yamaca
uzanıp ayak ucunda evliyanın
kaydı kayacak bir telaşı umursamaz
yeşilinden hayata öyle aşkla tutunmuş

kayboldum bir gece, hiç hesapta yoktu…
yürüdüm, sizin mahalleye yolum düştü
duvarlarda yürüdü ayak seslerim
cılız bir sokak lambasına sürtündü

seni boğaz sularından kurtaran yanımızda

ölmeliyim
bir benliğimi soyup sırtımdan
başka bir elbise giymeliyim
yarıp, açıp yürek yaralarımı
ve tüm eski acılarımı
seni içine merhem diye sürmeliyim