Bestami Kurtuluş Şiirleri - Şair Bestami ...

yerde senin küçük ayak izlerin
aklımda senden kalan kokun bulaşık
doğarken ölümüdür bu yeşil filizlerin
uzanır bacakların boyunca bir sarmaşık
yeşil muhteris bir soytarı
ve hırçın ve bıçkın ve bir o kadar sırnaşık

martıların yok ankara, ne diye geleyim
ne keskin kaldı yenimahalle’de tutsak
ne senin sıhhiyen kalmış, ne benim gençliğim
küçük saadetlerden alıyorum ağzımın payını
nereme sığarsın şimdi alsam seni düşlerime
yerli yersiz kımıltıların da gecikmişliğim

al
kapısız mabedimin kullanılmamış anahtarıdır
al
teslim bayrağımın direnilmemiş sancağı
ve lime lime parçalarıdır
arta kalan

eğer tek yolcusuyla kalktıysa
bu bir kaçış şiiridir
demir alır bir gün bir şafakta
kirli bir geçmişten uyanır pişman bir sabaha
üstelik bu
gördüğü en güzel şehrin limanıdır

seni sevmek her neyse
yaşadığım hiçbir şeyde yok benzeri
koymadım onu hiçbir kantara
ölçmedim biçmedim şeklini
yarıştırmadım ne bulutlarla ne rüzgarlarla
hiç yapmadım hesabını

ben sana bir ayna tutsam ve desem ki
her şey altüst olmuş
sabaha karşı çözülse ellerim
ya da uğraşsam çözsem kendi düğümlerimi
bakımsızlıktan solgun bir çiçek olsan saksıda
kirli bir pencereden güzel bir manzara

yolların en güzeli anadolu’dan geçer
halbuki hep gemiyle kaçtım istanbul’dan
yolum düşmesin bozkırlara
bozkır tutuşturuyor yanıklarımı

denizlere düşürdüm ayrılığı

avcumuzdaki borca zamanı
en hovarda savurmakmış yaşamak
oturup geçmişi saymak
sayıklamak geleceği
yanlış yerlerde yanlış işler yapmakmış
hayat yanlış zamanda doğup

anne, bu gün babalar günü
babalar gibi birikti içimde hüzün
korkardın ya çiçeklerinin solmasından
saksı bile kalmadı, düşün...

ne zaman ki geldim sonbaharıma

sen gidersen sana ait izler kalsın
ellerinin yeşili saksıda tutuşsun
kahve fincanında dudaklarının izi
sesin havada asılı dursun
şarkılar hep ağlatsın bizi