Bedri Tahir Adaklı Şiirleri - Şair Bedri ...

Hülyalar dünyası toprak üstü nur,
Zeminde kaynaşma oluşur sanki,
Nur, su, hava, toprak dört arş bulunur,
Altında üç unsur gelişir sanki.

Bir gonca görünür çıkar kenardan,

Dağları kaplayan nedir bu duman
Bulutlar açılıp çekilsin artık
Çaresiz insana veriniz eman
Ruhlarda meşale yakılsın artık

Sevgiyle sözleri serpin toprağa

Bîzarım artık candan, yatıversem bağrına,
Hıfzederim diyorsun, gelsem sana ne dersin?
Omuzlar çökmüş gibi, kapansam hem kahrına,
İkramın varsa eğer, beni handân edersin,
Önce cana can verir, sonra candan edersin.

Bilmiyorum ne için,“yalan dünya” demişler,
Merak edip düşündüm, acaba neden diye?
Hakaret eden bile, neyin varsa yemişler,
Şu kadar hizmetin var, yüreğinden hediye,
Sana yalan diyene, nimetini vermişsin,
Sinekten file kadar, sunup yere sermişsin.

Başa gelse ne edersin
Ölüm derler sen ne dersin
Sen genç iken sana gelir
Yaşlı isen sen gidersin.

Gelmiş işte yolun sonu

Herkes soluk soluğa yollara düşmüş
Geleceğe açık kapılar önünden
İzden çukurlarda birikmiş sular
Basmak istemez çocukça yürüyüşler
Her biri çanak-çanak terlerle dolu
Gözlerden de eklenen tükenmiş yaşlar

Milyonlar çiçeği, toplayın hemen,
Serin de semaya yayılıp gitsin,
Burçları baharla kaplayın hemen,
Bir kısmı güneşe, katılıp gitsin.

Hatta o; çiçekler, dipdiri kalıp,

Tutuştu içimde gönül bahçesi
Bülbülüm çaresiz gülüm çaresiz
Kelâmda bozuk çok sözde lehçesi
Konuşmam çaresiz dilim çaresiz.

Sam yeli esti de küller savruldu

Muteber biriysek havamız olur,
Tekebbür yolunda azan biriyiz,
Paramız olursa dostumuz olur,
Fiyaka atarak gezen biriyiz.

Kemerde son delik açık tokası,

Cesâret ve sehâvet, erkekde hamîyettir,
Muâvenet ve gayret, getiren vaziyettir,
Kadında olsa bunlar, zıddı olan halettir,
Nûşuz ve vekâhetin, vukuuna sebebtir.

Zaif, kaviye karşı, izzeti göstermeli,