Bedri Tahir Adaklı Şiirleri - Şair Bedri ...

Yamaçlara yaslanan güneş
Kızaran ufuktan akşama sesleniyordu
Gel artık diyordu…

Gül bahçesinde/yapraklar kızıla bürünmüş,
Bülbülün kanatlarından gelen esinti

Uzaklardan bir el, el etti ele,
Anlamaz el âlem; neden el eder?
Eliyle anlattı, dil taktı ele,
Bu hale; bir mana, veren el eder.

Bir remiz bir işmar, bir şeye bakar,

Canlılar adedince, elemli ses,
Duyulur derinden avaz-avaz.
Kiminde ayazda donan bir yürek,
Kiminde susuzluktan kurumuş boğaz,
Göklere yükselmiş, kapkara duman;
Yangından çıkıyor bir fizâr-ı naz.

Yüzyüze gelirdik, ayna ile ben,
Biz birbirimize, bakar dururduk,
Söyleşirdik sessizce, ayna ile ben,
Bu gözden o göze, akar dururduk.

Baktığı kadardı, benim baktığım,

Devletten bir nâme gelse elime
O gelen şey hoş olsa da inanmam
Devlet kuşu konsa bile kelime
Deve gibi kuş olsa da inanmam

İşlerimde çok sık olur aksilik

Boşluğu kucakla aç da kolları
Dolasın boş yeri sarıp öğrensin
Mahviyet yolunun şevkli kulları
Benliğin putunu kırıp öğrensin

Ne var mış havada boşluktan başka

Gidermek ne mümkün ne de pek kolay,
Kötü bir söz ile kötü bir sözü,
Yapmayın-etmeyin sözde pek kolay,
Sulh olmak istersen sus bitir sözü.

İnatla başlar ya, bütün kavgalar,

Yollar vardı eskiden, taşlı topraklı yollar,
Vuslata yürünürdü, iki sahra arası,
Hasret ile açılan, aşkı saracak kollar,
Yüreklerin coştuğu, iki sevda arası.

Şimdi yollar değişti, yolsuzlar yolu oldu,

Gözlerde sanki el var uzanır yıldızlara
Bakışır dururlar da bakar kör gibidirler
Yıldızlar görür gibi söz söyler yalnızlara
Sevdası olanlara, kalbi var gibidirler

Kimsesiz kalmış kimse, hayalen göğe çıksa

Nefes aldı sanki bir an
Fırtınadan önce varan
Meltem miydi esip duran
Bu dalları kıran kimdi

Dağlar gibi bir yükünden