Bedri Tahir Adaklı Şiirleri - Şair Bedri ...

Hançer olup battı güneş, akşamların bağrına,
Kan-revan içerisinde kararıp kaldı gece..
Ruhumu titretmekte endişeler zindanı,
Düşlerim yapa-yalnız, kuyunun dibi gibi,
Yanıp biten mum oldu,
Umudumun her anı..

Sonsuzlar âlemine, tecelli ettiğini,
Kendini “Kendim” diye, bildirmiş kullarına,
Ezel-ebet arası, yer belli ettiğini,
Cenneti vermek için, sır sermiş yollarına.

Bu hayat ağacının, şerefli meyvesine,

Bitmeyen arzularım, tüm dünyaya yayılmış,
Bu fani dünyamı da, bâki kalsın isterim.
Mâdem ki istiyorum, istememek yalanmış,
Bu hayat bitmeyerek, kalmasını isterim.

İstemek, veren bana; vermeyi de istermiş,

Körükle demirci yansın ateşin,
Serpiver kumunu közlü aleve,
Demirin kızarsın gelsin kardeşin,
Vurmaya başlayın haydi göreve.

Hazreti Davud’dur sizin pîriniz,

Sa’b olan sözüme, bir neşter atsam,
Halka-i halvette, dur olsa dostlar;
Muhabbet miftahın açsa da baksam,
Ruhumdan süzerek versem ya dostlar.

Fehmine; hatalı naz yapsın sözler,

Biz yolcuyuz, hadi artık, kalkalım,
Bir bak hele kapımızı vuran var,
Yolluk için, neler koyduk bakalım,
Kuru somun bir mendile saran var.

Şu gurbeti, kırık dökük geçirdik,

Buz; çok sert ve kibirliydi,
Enaniyeti vardı, hodgamdı,
Etrafı rahatsız ediyordu ürperterek,

Halbuki suyun o billur kalbinde;
Şefkât ve muhabbet vardı..

Geride kalıp da, kurda yem değil,
Ortada bulunmak, bence çok güzel,
Hep önde koşturan, ata gem değil,
Dizginden tutunmak, bence çok güzel.

Savurgan olmayıp cimri de olma,

Görüş, için bir kıyas, olmaz senin dar fikrin,
Buradan çizgi çekip, sınır koymuş göklere,
Cirimleri kızdırır, yaptığın batıl zikrin,
Dürbün olmuş feraset, öyle bakmış göklere.

Zerreler küçük diye, zannetme ki değersiz,

Kafada feneri, baktığı yere,
Yakar da çevirip, öyle gösterir,
Dağların ardından doğduğu yere,
Güneşi, üfleyip, öyle gösterir.

Elif’i görünce mertek mi desin?