Bedri Tahir Adaklı Şiirleri - Şair Bedri ...

Ömür bitti, ihtiyarım ne çare,
Teselliye gelen bile bulunmaz,
İşte şimdi hayatım bir virane,
Hızlı hızlı çöküşüm var durulmaz.

İhtiyar ve ihtiyare dostlarım;

Binlerce ay olsa, gökte parlayan,
Gene de güneşten alır ışığı,
Anlamaz; sırrına bakıp varmayan,
Verse de eksilmez korur ışığı.

Kalplere aynadır mahbuba dönük,

Hançer olup battı güneş, akşamların bağrına,
Kan-revan içerisinde kararıp kaldı gece..
Ruhumu titretmekte endişeler zindanı,
Düşlerim yapa-yalnız, kuyunun dibi gibi,
Yanıp biten mum oldu,
Umudumun her anı..

Sonsuzlar âlemine, tecelli ettiğini,
Kendini “Kendim” diye, bildirmiş kullarına,
Ezel-ebet arası, yer belli ettiğini,
Cenneti vermek için, sır sermiş yollarına.

Bu hayat ağacının, şerefli meyvesine,

Bitmeyen arzularım, tüm dünyaya yayılmış,
Bu fani dünyamı da, bâki kalsın isterim.
Mâdem ki istiyorum, istememek yalanmış,
Bu hayat bitmeyerek, kalmasını isterim.

İstemek, veren bana; vermeyi de istermiş,

Körükle demirci yansın ateşin,
Serpiver kumunu közlü aleve,
Demirin kızarsın gelsin kardeşin,
Vurmaya başlayın haydi göreve.

Hazreti Davud’dur sizin pîriniz,

Sa’b olan sözüme, bir neşter atsam,
Halka-i halvette, dur olsa dostlar;
Muhabbet miftahın açsa da baksam,
Ruhumdan süzerek versem ya dostlar.

Fehmine; hatalı naz yapsın sözler,

Biz yolcuyuz, hadi artık, kalkalım,
Bir bak hele kapımızı vuran var,
Yolluk için, neler koyduk bakalım,
Kuru somun bir mendile saran var.

Şu gurbeti, kırık dökük geçirdik,

Buz; çok sert ve kibirliydi,
Enaniyeti vardı, hodgamdı,
Etrafı rahatsız ediyordu ürperterek,

Halbuki suyun o billur kalbinde;
Şefkât ve muhabbet vardı..

Geride kalıp da, kurda yem değil,
Ortada bulunmak, bence çok güzel,
Hep önde koşturan, ata gem değil,
Dizginden tutunmak, bence çok güzel.

Savurgan olmayıp cimri de olma,