Bedri Tahir Adaklı Şiirleri - Şair Bedri ...

Gün dönüp de kayboldu, yine göründü hüzün,
Bak el-etek çekildi, akşama daldı güneş,
Hem karanlık hem aydın, kaç kez belirdi yüzün?
Gece garibe düştü, gündüze kaldı güneş.

Kimse görmez derdimi, karanlık, köşe bucak,

Bir den çıban çıkınca,
Yanlış yerde olunca;
Müthiş hasta yapardı,
Baş verip patlayınca

Her güne güneşle, bir billur sabah,
Zülfüme meltemden, aklar takılır,
Pembe renk morarır, kahrolur sabah,
İdraki zorlayan, anlar takılır.

Bir ömrü yok eden, zaman seline,

Balık suda boğulmaz, sevenler boğar onu,
Başka düşman arama, dostların yeter sana,
Hasmına dostça davran, bu haller döver onu,
Silaha gerek kalmaz, kasların yeter sana.

Katiller maktülünün, fermanını yazmakta,

Aslına bakarsan niyetler başka,
Yaklaşıp riyaya, bürünür adam,
Sîretler bir başka, suretler başka,
Tencere tavayla, dövünür adam.

Onlardan değilsin, evet farklısın,

Görse birkez, kimse beni, belki mecnun sanacak,
Bir de onu görse san ki, hani Leyla sanacak,
Halim benim söyle bülbül, ötsen hergün ne olur?
Söylesen de beni her an, seni ancak yoracak.

Hadi kalk çık, denilince tepeye;
Hayat bir han, olmuş cana, cananım,
Her basamak, sağ kaldıkça gitmeye,
İnmek için çıktın ona, cananım,

Davet aldın tatmak için sofraya,

Sihirli değneğini, meltem; göğe uzatır,
O da hemen uzayıp, değer ta bulutlara,
Açılır ayın yüzü, bir tebessüm aratır,
Muhabbet mehtabını verir ta umutlara.

Ay ve güneş birlikte, münâvebe ederek,

Soylu ceddin hak için, bilirmisin ne yaptı?
Dere tepe at sürdü, kayalara nal attı.
Boyların saadetine, mekanlar kurmak için,
Yükseklere tırmanıp, ovalara göz attı.

Bir o yan bir bu yan, mekan için can attı.

Ölüm aldı seni benden tahassür vererek,
Mecalsiz kollarla döktüm, toprağa, severek
Yandı bağrımda hadsiz o volkanlı alevler
Tecessüm etmiş binlerce hicranın görerek.
* * *
Ölüm yol bulamaz o firak olmazsa eğer,