Bedri Tahir Adaklı Şiirleri - Şair Bedri ...

Kafada feneri, baktığı yere,
Yakar da çevirip, öyle gösterir,
Dağların ardından doğduğu yere,
Güneşi, üfleyip, öyle gösterir.

Elif’i görünce mertek mi desin?

Görüş, için bir kıyas, olmaz senin dar fikrin,
Buradan çizgi çekip, sınır koymuş göklere,
Cirimleri kızdırır, yaptığın batıl zikrin,
Dürbün olmuş feraset, öyle bakmış göklere.

Zerreler küçük diye, zannetme ki değersiz,

Ötelerden bir ses geldi gönlüme,
Ta.! Verâdan fısıltıymış duyduğum,
Hayat ise nefes verdi ölüme,
Gidiş değil, gelişiymiş, duyduğum.

Kürre-i arz, hem daracık hem fâni,

Gölgemi bıraktım, gün ortasında,
Sırtımı çevirdim, güneşe bugün,
İstikbâl beklerken aş çantasında,
Vücûdu gömerim, bir taşa bu gün.

Toprağa ekilse, benim yüreğim,

İzzetin zirvesini, kaplamış kara duman,
Aşk kanadı olmayan, ta! Göklere uçamaz.
Düşmekten korkar mı hiç, yerde yatan bir adam,
Alçak olur mekânı, yüksek yere çıkamaz,

Muhabbet meltemleri, üzerinde esenin,

Beşiktaş, Üsküdar karşı karşıya,
Işıklar kaynaşır, iskele sancak,
Akşamdan karanlık düştü çarşıya,
Martılar dalgaya, nasıl konacak?

Beyhude bakınma, bana Üsküdar,

Umudun esrarını, taşırken hakka doğru,
Dağların solukları, karayel, gibi sanki,
Mefkûre ile bir yol, açıldı ufka doğru,
Mani olan kim varmış, kara el, gibi sanki.

Uğultular duyuldu, kap-kara birbirinden,

Görüşün, varlığa hakem, olamaz,
İnsafsız fikrinle, tenkit edersin,
Bu başta, bu akıl, hâkim olamaz,
Kusurlar arayıp, ifrat edersin.

Her şeye bak hele, nasıl mükemmel,

İşte bakın yine kayboluyor güneş,
Kaybolan; gün mü, güneş mi?
Aldırmayın kayboluşuna siz,
Tekrar bize sabahı getiriyor ya hani..

Çünkü güneş; bize hiç yalan söylemedi,

Heba olmuş onlarca seneler..
Tek-tek sayılı,
Hıçkırıkların ömrü..


İçimin enkazında oluşan ufuneti;