Gönlüm bir tek seni sevdi sevdanla yandı
Yollarına düşen gönlüm umuda kandı
İçimdeki bütün sözler sana dayandı
Sensiz bir gün şu dünyada yaşayamamki
Gözlerimde birikenler adını andı
Hatırdır gönüldür hiç bilmez oldum
Çekilmez biri oldum yaşlandıkça
Eşe dosta bile güvenmez oldum
Çekilmez biri oldum yaşlandıkça
Bir dost da kalmadı o yar da gitti
Gökyüzü karardı yıldızlar soldu
Bir deli rüzgârla vadiler doldu
Dalgalar kıyıya hiddetle vurdu
Çatladı gönlümün sabır kafesi
Gökte şimşeklerdir ışık oyunlar
Gönül dedim bu sevdaya yol düştü
Kah gül oldu kah taş oldu sol düştü
Bir yüreğin bin arzuyla kol düştü
Yazgı dedi Sınan gör ne var ne yok
Muhabbetin sesi ince şefkattir
Yedi tepen yüce taçla süslenir
Hüzünle sevinç damarda gezinir
Her sokakta tarih sesi işlenir
Şahidimdir yedi tepe İstanbul
Martılar kanadında özlem taşır
Bir umut yeşerir baharım gibi
Düşlerim özlemler nazarım gibi
Her biri içimde aşk narım gibi
Canımın canında Ahmet yeğenim
Yolunu gözlerim tüter bir közüm
Kul zorda kalmayınca Hızır gelmezmiş
Dardayım imdada yetiş ya Hızır
Kul dara düşmeyince gökten inmezmiş
Zordayım imdada yetiş ya Hızır
Kahpe felek bana attı çalımı
Bir tebriz karasında
Dünyaya geldim dert ile tanıştım
Bir ilkbahar sabahıydı
Şafak vaktinde gözümü açtım
Dünya yükü sırtımdan hiç inmedi
Ağlayan gözlerim bir kez gülmedi
Bahtım kara yüzüm güze dönmedi
Kader yokuş çeke çeke yoruldum
Her baharın ardından kışlar geldi
Düştüm de kalkmadım yollarım suskun
Ömrümden eksildi baharım hüznüm
Gözlerim nem dolu içimde hüzün
Geceme dert düştü yoruldum Baba
Yollarım yokuştu dizlerim çöktü
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!