İstanbul beyoğlun’da istiklal cad’desinde
Seven’ler gülüşüyor benim sevgilim nerde
Dolandim gece gündüz tophane yokuşun’da
Bir güzele vuruldum kaymakam konağın’da
Aldim ekmek arası gözler zeytin karası
Bir vefasız gönle düşmediysen sen
Aşk nasıl bir duygu bilemesin sen
Geceleri inim inlemediysen
Aşk nasıl bir derttir bilemesin sen
Bir bakışa ömrün yanmadıysa hiç
Bir gece ansızın gelicem sevgilim yanına
Simsiyah bir gecenin ayazında
Kim olursa olsun sevgilim yanında
Umurumda değil oturacam yatağının baş ucuna
Şuan kilometrelerce uzağımda olsanda
Bir gülüşü var ki…
Güneş utanır doğmaya,
ay yüzünü saklar bulutların ardına.
O gülünce, bahar yürür sokaklara,
kuru dallar filiz verir,
çocuklar sebepsizce sevinir.
Ne anam var ne babam var
Bu dünyada yalnız kaldım
Ne bir dost ne de eşim var
Bir başıma kala kaldım
Dağlar yüce yolum ıssız
Dert doldu gönlümde yaralı bağım
Sensizlikten kurur baharım çağım
Yar yüzüne hasret gün doğmaz ağım
Sensiz dünya bana zindan Bircan’ım
Ayrılık ateşi yanar içimde
De var git be felek yıkıl karşımda
Son nefeste sevdam inim inliyor
De git felek durma var git yoluna
İçerimde bir can bir can ölüyor
Geceler yüreğim dertle dolarken
Yiğitlik cesaret bizde
Kalmasa da derman dizde
Mustafa Kemal'im önde
Bir destandır Çanakkale
Ben doğmadan kalemi kırılmış
İnfaza hazır firari kaçak
Bir mahkumum ben
Doğduğum günden beri
Bir mahkumum ben
Kaderim alın yazım bu
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!