Bahaettin Karakoç Şiirleri - Şair Bahaet ...

En vefalı gönüllerde en nazlı güzeller
En süslü sandıklarda çeyizler örselendi
«Anneler günü”, «Dünya Çocuk Yılı» diye
Günler, haftalar ve yıllar kurtlarca parsellendi
Söyler misiniz bize ey pergelli çokbilmişler,
Gün görmeden giden canlar nerede?

—Öğretmen Hamit Aktaş'ın aziz hâtırasına —

Bahar böyle mi öpecekti yüreğinden,
Yağmur böyle mi yağacaktı saçlarına?
Böyle mi donup kalacaktı gözlerindeki gülücükler,
Ezgiler nasıl kilitlendi dudaklarına?

Bir edayla bir cilveyle
Yüreğimi çeldi gitti.

Elim ayağım tutuldu
Bozuldum, o güldü gitti.

Bir özge mekân ki bir güldestedir,
Satır satır, sayfa sayfa bestedir.

Kemâle erişmiş bir güzelleme
Yağmur da, çiçek de hep bu sestedir.

Girerim-çıkarım, gözüm yoldadır,
Gezenler ortada ama sen yoksun.
Tohum ekenekte, meyve daldadır,
Düzenler ortada ama sen yoksun…

Yanıktır, yüreği kokar evimin,

Güneş çekip gidince gökten döküldü akşam
Lâmbalar göz kırparken bir kara güldü akşam

Sofrasında türkü var,hüzün var karanlığın
Günün yorgunluğuyla kömürdü,küldü akşam

Çağırıyor, belli ki çok özlemiş;
Gece-gündüz hasretle yol gözlemiş,
Uçmak için kanatları sızlamış…
Geliyorum, telli turnam, yoldayım
Aşktan esrik düştüm, gör ne hâldeyim!

Uzar gider kötü günün gecesi,
Sabır bir deynekti söğüt oldu, gel!
Duman salmaz viran evin bacası.
Ak ezgiler kara ağıt oldu gel!

Sığınağım sevgilinin eviydi

Kepeksiz ekmek gibisin vitrinde bembeyaz
Dünyalar dolusu okunmuş evin.

Renk renk çıkınlarını açtığında ilkyaz
Elma çiçeğisin sen, şeftali çiçeğisin.

- Değerli Üstad'ımızın mürekkebi kurumamış bir şiirini, ilk kez ANTOLOJİ okurları için yayınlıyoruz...

en tenha yanımdan öpüyor yağmuru duyan ışıklar
bir mendirek gibi uzanmış sulara yorgun bedenim
nereden zuhur eder ki bu deli sarmaşıklar?
tekinsiz çığlıklarla kuşatılan benim