Bahaettin Karakoç Şiirleri - Şair Bahaet ...

toprağa kapanmışsın pençelerinle
yolduğun damarlardan kan fışkırıyor
akşam tâdadının ötesi buzul
yitiğini arıyorsun körelen gözlerinle
ne görünürde bir yayla var ne de avul
acı bir hava çalıyor yüreğindeki davul

Yönünü bil, yolunu sev, arkana bakma koşarken
Her zaman ilerilere bak, ufukları gözetle
Kadim çizgisini değiştirip tersine akan ırmak var mı?
Düşünceyle beslenen düşlerini yaşarken
Özü kabuktan ayır, söz uzunsa özetle
Sığda göz çimdirenler derinlere bakar mı?

Şu şaşkın dünyada yer-gök alçaldı,
Bir yağma başladı çalanlar çaldı.
Kefenmiş, rütbeymiş, makammış derken;
Ne ehliyet kaldı, ne mezar kaldı...

(Aranağme)

Firakına kilitlendim, ne hasta bil ne aç beni;
En ehil çilingir sensin, açacaksan sen aç beni!

Aşkım ve cezam müebbed, firar gibi umarım yok;

Güzel duygular yeşerip
Gök tatlı yemişler verince
Gönül kanatlarını gerince
Gördüklerine gösterip
“Bu hal ne hâldir? ” diye
“Bu yol ne yoldur? ” diye

Ne topalım,ne sağırım,ne körüm,
Tetik kadar hassas,kuşça özgürüm.

Vaktaki gönlümü kaptırdım sana
Ne bakarım,ne giderim yabana.

Sen yoksun, kapım düşüncelere açık;
Sesimde ritm oldun, düşüme maya.
Sen, hüzün perçemim, beyaz karanlık;
Dolunaylar gibi doğuver artık,
Kutsal ışığınla parlat aşkımı,
Parlat ki düş atım aksamaya!

-Sevgili Dostum Hüseyin ÖZBAY’A.-

Bölük pörçük indik Bahçesaray’a
Gerçekle yüzleştik korkunç olan bu
Han Saray’ın bilekleri kırılmış,
Yüreği yolunmuş, gözleri oyuk

‘Gavurdan dost, domuzdan post olmaz! ’ derdi anam,
‘Kırılan çanak, bir daha dolmaz! ’ derdi anam,
‘Zulm edenin yanına kalmaz! ’ derdi anam...
Çiçektik, sulardı, ‘solmadan büyüyün! ’ diye
Anlamlı ninniler söylerdi, vitamini bol
Dinlerdik, özümlerdik bitevîye...

Nehrin ortasına düştüm burgaçta dönüp dururum
Bana değip kaçan balık birden ellerin oluyor.

Ben ağlarken yaşın yaşın çözülen kara bulutlar
Sen gülerken ak duvağın, al-al tellerin oluyor.