Bahaettin Karakoç Şiirleri - Şair Bahaet ...

Âşıkım diyorum bir yere girerken
Bir yerden çıkarken âşıkım diyorum
Cümle âlemin bana bakışı değişiyor
Eşyanın nakışı değişiyor
Suların akışı değişiyor
Ey sevgili;

Yarına hükmüm geçmez, heybemde azığım yok
Ecel pusuda bekler ve benim acelem var.
Karanlığın çiğ sesi kalkansız karşılanmaz
Çırpınır tutunacak dalı olmayan kuşlar
Benim de acelem var! ...

Eprimiş giysiler gibi hüzünlü, yorgun
Ve dopdolu bir hâlin var ki anlarım anlatamam! ...

Seslensem dökülecek gülleri gözlerinin
Bu bir deli bahar ki anlarım anlatamam! ...

Mürşidimi soranlara, hep seni tarif ettim,
Her zaman dizlerinin dibiydi, benim mektebim;
Ben tuttum sabırla çile çile yazdım...

Çeksen bile koruyucu kanatlarını üstümden,
Senin öğrettiklerinle şimdi ben ayakatayım;

Köşeyi dönerken gölgeni gördüm
Yüreğim çarpmaya başladı güm güm
Ey göçmen şiirim, masalım, öyküm
Hep peşinden koşturup duruyorum.

Yettim-yeteceğim derken çağ kuşluk

Nerdesin tedirginliğimi öpen güzel,
Bağbozumu sal-sal üzümler tepen güzel?

Sen gelirsin diye yürek sürdüm fırına,
Çam çanağa bengi-bengi özedim kına...

Beş vakte yeşeren kutsal orman
Yaprak yaprak ellerim
Yapışmış aşk atının gök yelesine
Pamuk sularında ak-pâk ellerim…

Öylesine insan ve Müslüman ki

Aşk deyince duman çöker gözlere
Vuslat sana,hasret bana gülümser
Ruhum pervazlanır nebülözlere
Ay sulara,toprak cana gülümser

Her gece dolaşık düşler görürüm

Tepeler gözüme şakul görünür
Ay bir civan, bulut kakûl görünür.

Hangi atın eyerinden doğrulsam
Her yaprak sarı bir bülbül görünür.

Has bahçeyi sardı dikenle ayrık,
Ağa da, kâhya da başına buyruk.
Mukaddes ülküler ölü yatarken,
Herkesin koştuğu hep yağlı kuyruk! ...