Bahaettin Karakoç Şiirleri - Şair Bahaet ...

İşsizler, aşsızlar gıdalarını
Kuru peksimetten, lavaştan çıkardılar.
Üçkâğıtçılar/gözbağcılar
Ekmeklerini taştan çıkardılar.
Evrim dediler, devrim dediler
Budunu ifsad edip baştan çıkardılar.

Dorukta oturur yerden alçaklar
Atları ürkütür kuru şakşaklar....
İmanlı horlanır,imansız vurur;
Kızıla boyanır en masum aklar.

Dünkü günün şafağı dünde kaldı
Kapattın o defteri, karıştırma bir daha.
Gönlün yapışsa bile dün, senden dün ayrıldı
Selâm yeni sabaha…

Dünkü günün tortusu dünde kaldı

Renk renk gömlekler giydirdim
Üşüyen çıplak dağlara…
Dalları göğe değdirdim,
Yüreğim kuşak dağlara.

Orman olmak doğamda var,

Karşı duran karlı dağlar akça gönlümdür
Bir çoban ateşi ince ince tütende
Gök ırgalanır gözlerimin sarı nehrinde
Eşim keklik bir kafeste ötende.

İster çöpten olsun

Simferopol kızları sümbülden damıtık su;
Baktıkça hârelenir gözlerinin buğusu…

Nazmı zor bir râyiha mekânı kamçılıyor,
Harfleri öteleyen yeniden diriliş bu.

Nefret perdesinden yansıyan sûret,
Boğulur asitli mor bir boyada.
Aynı kalıptansa sûretle, sîret,
Suç ne törededir ne de hayâda.

Taş diyorsun, sözden ağır taş olmaz;

Bu bulutta nerden ağdı havaya?
Duam o ki, sel kesmesin yolları.
Küskün kuşum dönsün artık yuvaya,
Çiçeklensin gök zeytinin dalları.

Ölümün yosunu sarmış gölleri,

Vakit akşama kilitlendi
Kuşlar da farkında mıdırlar bilmiyorum
Bir gün daha geçip gitti ömrümüzden
Bir elma daha düştü daldan

Vakit akşama kilitlendi

Köşe başlarını tutmuş tutanlar
Geviş getiriyor Hakk'ı yutanlar.
Nice şehitlikte faşing düzenler,
Şu hürriyet alıp afyon satanlar.