Ey aşkı gerçekten çizen tek ressam
Bulutlar mı senin tuvalin
Solmuş şu renkleri kalbimin
Lütfen çiz baştan
Ey aşkı gerçekten çizen tek ressam
Ruhumun yollarından geçtim
Binerek uyku isimli ata
Anlamını bilsem de anlatamazdım
Çünkü daha çok gençtim
Ruhumun yollarından geçtim
Şair misin, eksiksin anladım
Bütün bu acıyı kendi yarattığını sanmışsın
Ne insanları, ne de tanrıyı suçlamışsın
Gözlerinden yaşlar akmıyor mu senin de, söyle
Şair misin, yalnızsın-yanmışsın
Hatta yalnızlıktan tek arkadaşın aynalardı
Şahidim olsun kelimeler
Sırf bu gece yağan yağmurun hatrına
Bu şehri terk etmeyeceğim
Sırf bu kadehin hatrına
En karanlık gecede beni yalnız bırakmayan
Bu gece en kızıl şarabı içeceğim
Belki bu gece
Her şeyi mahvettim
İçimde yaşayan her şeyi
Bir-bir katlettim
Ama üzülme sevgilim
En kötüsü de;
Senin adını duyunca
Göğüs kafesimde patlıyor bir bomba
Senin adını duyunca
En çaresiz, ağlamaklı halimle
Sarılıyorum kağıda
Senin adını duyunca
Senin adını duyunca
Demiştim ya hatırla
Senin adını duyunca
Uyanıyor şairliğim
Birdenbire uykudan
Kelimeler bağırıyor
Sen kırmızı giyinmiştin
İkindi vakti
Güneş bütün kızıllığıyla
Yakarken tan yerini
Sen kırmızı giyinmiştin
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!