Bir ölüyü son kez sever gibi
Okşamıştın o gece ellerimi
Artık kimse inandıramaz beni
Bir zamanlar yaşadığıma
Bir ölüyü son kez sever gibi
Dokunur yaramıza
Bir şarkı, bir şiir
Yaramız hatırlar acıyı
Hatırası bizden eski
Bir ırmaktan akar sesin
Deniz bulmuş alabildiğince sonsuz ve mavi
Yanında bir kuş, o duruyor Butimâr
Ağlıyor yaşlı gözü ve içinde bir korku
O denizi sen içmekle bitiremezsin Butimâr
Dalgalar vuruyor kıyıya mağrur
Yaralı bir tanrı
Soluk renkli rüzgar
Ve caddelerde ve her insanın zihnindeki
O garip karmaşa
Camekanda asılı bir şiir
Ve ben ne zaman şiir yazsam
Eksilir saç tellerinden biri
Kör bir canbazın
Ve ip üstünde yürürüz
Olmazlara yanarız
Yalan söylersem bak
Duvarlar yıkılsın
İçlerinden yeşiller çıksın
Seni sevdiğimi söylemezsem
Eğer seni severim
Ve vardır herkesin küçükken
Çizdiği bir dağ evi
Yalnız ve sert ormanlar içinde
Bir ağaç vardır ulu ve kırılgan
Yağmurlar yağdıran gökle birlikte
Denizin kıyısında oturmuş içerken
Ve birdenbire
Sen bir roman olurken
Babildeki kule gibi dikilmiştin
Yalnızlığımın kıyısına
Senin de gözlerin mahzun sevgilim
Biliyorum
Dünya yordu bizi
Bu belki kaderin bir oyunuydu
Belki de bizim beceriksizliğimiz
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!