Doğanın kanunudur
Her dokunuşta kalır bir parçası
Bir yalnızın diğer yalnıza
Yalnızlık bulaşmaz mı yalnızca
Kurtlar, kuşlar anlamaz belki
Sevmek esrarını şiirin
Yalnızım bir hayal kuruyorum ustaca
Yalnızsın ama belki ben varım gene aklında
Yalnızım senin hayalin ile yanımda
Biliyorum girmeyeceksin bu gece de rüyama
Durgunum bir su gibi günün ortasında
Dağların ardını hayal ederdim
Sen uzaklara bakınca
Ve yüzün ölümü duyup soğuyunca
Kar yağar derdim
Yitik bir kentte
Bilinmeyen bir dilde yazıyorum artık şiirlerimi
Elimdeki neşterin kanayan yeri
Sevmiyorum artık seni, eskisi gibi
Ulaşmak zor mu, zor mu duyup da susmak
Her yolda vardır biraz da durmak
(Ece Ayhan'a)
Edebiyatı muhafaza etmeli
Ve onu kırık-kantolardan ayırmalıyız
Şiirimiz böyle büyür efendiler
(Her kelime şimdi bir damla su
Şair denizleri anlat)
Uçsuz bucaksız kelimeler
Ve sonu olmayan şiirler
Şair uyudu mu sevdiğin kadın
Sonsuz bir sokağın başında duruyorum
Yolun başında devler
Yolun izlerini gözlüyorlar
Görüyorum
Sonsuz bir sokakta yürüyorum
Üstümde bütün yükü zamanın
Dünya bir iftira gibi omuzumda
Ve mezarlıklardan bir ses yükseliyor
Bizi de an ey sanatçı
O kimsesiz şiirlerinde
Tıpkı sessiz bir gece gibi
Şimdi gözlerini göstermen gerekiyor
Çünkü geceler uzun ve karanlık burada
Gözlerinle baksan uzun uzun bir ağrı
Nasıl atılabilir ki yorgun bir vücuttan
Benim elbette bir hayalim de var
Tek bir aşk yoktur
Bir çiçekle solmayan
Dolmayan şu içimde
Bir boşluk var
Mevsimler boyunca
Adından kalan
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!