Babür Pınar Şiirleri - Şair Babür Pınar

Sen geldin
değişti tek odalı evimizin rengi

Düş kaçkını bir çiçek gibi
odamızın pembe köşesini aldın
İlk gülüşün darbesiyle

Ben yalnızlığımın ihanetçisiyim

Bir tutam ışık yarar gecenin karanlığını
bir damla su açar yolunu çoğalmanın
Kömür şeker tuz beyaz gül katran
hayatın rengini çizer insanın anlığını

Dizlerimi karnıma çekerek
sığınırdım içerisine
sanki evimdi pencere
Anamın öğün arası verdiği yemek
ekmek arası yağlı çökelek
Yanıbaşımda mavi gülerdi gökyüzü

Kozmik bir aşk düştü uzak dağlara
Orada yalnızlğın göğsünde açıldı yara
orada ceylan orada kuş
zapt olunmaz kanın hışırtısını duydu
Serhat Amed Zaho ve Atruş
giydi halka biçilmiş ateşten gömleği

Hepimizin gözleri önünde
hepimize gölgemiz kadar yakın
ve bir o kadar uzak duruyorken arzın
yıkan ve yaratan tözü
ben dağarcığımda taşıyorum sözü

Gökyüzü bulutsuz olduğu zaman
derinlik mavi

Senin düş kırıklığın
gözaltını işgal eden yorgun çizgi
sevincinse gökyüzüne küskün

Ateş ovayı sardı
neden kimliğine halâ
yazılmadı baharın ikinci adı

Sevmenin kışı yok
zamansız çalar kalbi aşk

1
Şaşarak bakar
kurumuş gül dalına
bülbül şubatta

2

Gözlerin sevincin ilk karşılayanı
açıyor mavi
Dağların doruğuna çekiliyor kar
ağıtların gitme zamanı
koyakları terk ediyor efkar

Kavuşmaların sevinci bir kırmızı gül
oturur güvercin gövdeme
Eser yanaklarımda ilkyaz dirimi pembe
açılır susuz goncalarım benzi kül

Bir el dokunuşu ararım can kapısında