Babür Pınar Şiirleri - Şair Babür Pınar

Açılan gedikten girdi böcek
Saflık verdi sesini kötü çağa
ruhunu şeytana teslim etti kelebek
Olmayacak sanılan şey oldu
bir düşün hesabı soruldu çocuğa

İnsan nasıl sarılır eskitilmiş bir düşe
Resimleri astığım duvar yıkıldı artık
solgun yüzlerin çığlığı düştü ateşe
sabahı beklerken rengini yırttı karanlık
Kırıldı tarihimle büyüyen cam fanus
içindeki kendini sarsmadan göçüp gitti Yunus

1
Serer örtüsünü kış
Gül bahçesinin
yüzü bir karış

2

İyilikçi belleğin bulsun
yılların sana neler sunduğunu
Kalbime sapladığın gül ve keder
seçilmiş armağanım olsun
yıllardır eskitiyorum suskunluğunu
Suya bıraktığımız anılar solsun

Bir kısa ayrılık
özletiyor en küçük çizgini
darmadağın ve kırık
sızlatıyor umudun bam telini

Kapılar kapanırken gece yarısı

(Özgürlük insanları için)



1
Av mevsimi

Atomu parçalanan madde
önceden bilmez gittiği yeri
Adressiz mektup atar
gri uçaklar yeryüzüne

Sen bilirsin gökyüzü

Cinayet yerinde parçalandı kan
soğuk çığlık
düğümlendi bedende
Sokağa ince sızıyla girdi figan

Kutsal tözün hükmü

Yoksulun ömrü gece
Varsılın ömrü gündüz
Yeraltı hapishane
Konakların önü düz

Kül canımı acıtma

Ey parçalanmış ülke
Kesik damarı Ortadoğu’nun
Ey antik acı
Ateşlenmiş sözlerin başlangıcı
Kan kardeşim Filistin
Seni vurdular