Ayşe Uçar Şiirleri - Şair Ayşe Uçar

Ayşe Uçar

sulusepken gözleri hasretin
bıraksam kendimi yolları kuşatacak yağmur
acıyla karışıp yanmak benimkisi tenin kokusuna
uykusu bölük saatlerin ücra köşesinde
körpe yüreğim tek ayak nöbetinde
geceyi zırıl zırıl ağlatmak benimkisi

Devamını Oku
Ayşe Uçar



içinde camdan atların koştuğu karanlığı kim çağırdı
sayılı günler sayılı saatlerde neydi neyin habercisiydi
gök yarılıp düşünce geceye altında kaldı bahçemin ulu çınarları
çatırdıyor tavan arası tutuştu kuşlar alevlerden haberi yok masal perilerinin

Devamını Oku
Ayşe Uçar

pencere açıktı
ayaktaydı sokağın gürültüsü
sebzenin türlüsü gibi seslerin türlüsü de vardı
işveli cıvıl cıvıl ince kibar kaba kalın kırgın
sanki tıkalı ağızlarının fermuarı çözülmüş gibi
durmadan konuşuyorlardı

Devamını Oku
Ayşe Uçar

ruh savaşlarını körüklüyor sıdkı sıyrılmış günler
hortum gibi uzanıp giden zamanın kıskacından
kanaya kanaya çıkıyoruz yaralarımızda kurtlanmış acılar
oksitlenmiş sözler bir savaşçıdan çok ruhunu teslim etmiş
bir sufinin hafifliği sanki

Devamını Oku
Ayşe Uçar

olağan şeylerin dışında farklılıkla geliyor günler
rüzgârların nefesinde garip uğultu sokak bana hiçleniyor
yolum nereye bilmiyorum karanlığın ellerinde ellerim
belirsizlik beni çağırıyor yürüyorum sanrılar vadisine
uçuşan eteklerim sürünüyor peşim sıra
dilim kuru gazeller gürültüsü

Devamını Oku
Ayşe Uçar

oldukları yerde
tarhun kokusu sarmış mistik kitapları
geçmişin ağdalı tozu örtmüş incinmiş
sararmış yüzeylerini


Devamını Oku
Ayşe Uçar





sesimi tuza yatırdım
taş fırında kızarmayı bekleyen balıklar gibi

Devamını Oku
Ayşe Uçar


insan hangi dilde karanlığına sımsıkı sarılıp uyur ki
içindeki açan güneşleri hangi mızrakla vurur kanatır ki
minyatör apartmanların derdini birkaç çam birkaç köknar birkaç çınar dinler
insanın derdiniyse
çıplak duvarlar ve sırsız aynalar

Devamını Oku
Ayşe Uçar

sessiz akıyor sular şimdi
durağan bir tablo gibi yaşam kımıltısız
günün tenini yıkayan güneşin şarkısı
doğurur belki topraktaki tıfıl tohumları
kim bilir göğe uzanır sevginin barışın
ipekten pırıl pırıl saçları

Devamını Oku
Ayşe Uçar

yine kanla buluştu parmaklarım
gecenin bir yarısı ne yapsam dur durak bilmiyor
kan gölünden bir tapınak bedenim derinden akan sinsi uğultu
ömrün son demi bu daha güze durmamışken papatyalar
uykusu kıt gecelere yorgun beden teslim etmeye
agah hep bu can

Devamını Oku