Atilla Adsay Şiirleri - Şair Atilla Adsay

İşten eve doğru yolda yürüyordum. Üst geçitle aramda 50- m. Ya vardı yâda yoktu birden aklıma şu geldi yahu şimdi üst geçittin merdivenlerini kim tırmanacak. Zaten yeterince yorgunum. Şuradan karşıya geçeyim gelen geçen arabalarda az, iki üç dakikada ya bir araba geçer ya da geçmez.
Dizlerimden taka atım kesilmişti yürümez bir haldeydim.. Sanki dünyanın yükünü sırtlanmıştım.
Üst geçittin her bir merdiveni gözümde dağ kadar büyük görünüyordu..
Bu kararsızlık arasında gidip gelmekteyken, daha yola girmeden beyazlar içinde biri karşımda duru verdi.

ATİLLA ADSAY - VAROŞLAR
Varoşlar
Biz harmanı yele vermeden ayrıldık
Gurbet ellere bel bağladık
Fakırlık Allahtan dedik şükür ettik
Artık karanlıklar çökmeyecek

Verdiği sözler bir kış günüydü,
Yağan kar dizi boyu,
Yüreğim çarpardı fırtına gibi.

Benim gözlerimde yaşlar dökülüyordu,
Yanağımın üstüne düşer tuz gibi.