Atakan Kartaltepe Şiirleri - Şair Atakan ...

Denizler gözlerinden almış gibi rengini,
Boyamış tüm maviye baştan başa engini!
Kimi yer koyu gibi, kimi yerse çok açık,
Mümkün mü bulabilmek gözlerinin dengini?

Hatırlamak denen şey ne menem şeymiş meğer,
Unutmak ki ne mümkün unutmuyorsan eğer,
O! Kafamın içinde... O ki her bir biçimde...
Bu belâ var ya...seniii, beniii, her bir şeyi yer!

Dûndar Can bir film yapmış, adı da Mustafa’ymış,
Zamâne çocuğudur... Zeybek’ten bura kaymış!

Ne? Ne zaman? Ve nasıl? Onu bilmek iş asıl!
Durun bekleyin, çıkar... ne varsa fasıl – fasıl.

Not:
İst, Belediye Konservatuarı Türk San’at Musıkisi eğitimim sırasında 2. senemde 1 kere şefliğinde konsere çıktığım Dürdâne Altan hanım, mes’ut Cemil’i âşıkmış. Mes’ut beyin ölümünden sonra defnedildiği mezarın hemen yanındaki toprağı satın almış. Dürdâne hanımın vefâtını müteakip bunu bilen öğrencilerinin de gayreti ile seneler önce, çevrede söz olmasın diye bir bir başka isimle satın aldığı o yere yani Mes’ut Cemil yanına defnedilmiş. Şiiri bu bilgi ve duygu ile kendime uyarlıyarak yazdım. Üstelik de “Yarabbi benden al o’na ver, bana acısını gösterme” diye de dualar ettiğim halde. (MES’UT CEMİL’İN SÖZLÜK ANLAMI MUTLU GÜZEL’DİR)


MUTLU GÜZEL (YA DA YOK “BENDEN KURTULUŞU! ”)

“Mutluluk ne? ” diye sorarsa biri,
Derim; “Selâmı! ” geliyor ya geri,
Bundan büyük mutluluk mu olur?
Biliyorum “yaşıyor, hayâtta, diri.”

Mutluluk yüzüme vurmuş sanki,
Toz pembeyim!
Mutluluğun resmi mi olmaz?
Olur!
Bak beyim...
Tüy benden ağır! ..

N e zamân “BEN! ” dese hep, hep ortalık toz duman!
A tar - tutar... kızartır, sanki hamsi tavada,
R ahmet okutur, rahmet ki aman! Aman! Aman!
S ürü sürü lâf eder... dibi delik kovada,
İ M, DEN, DE, NA ekle “BEN! ” “BEN! ” dediği her zamân!
S iz de dinleyin ibret alın be bu arada,

Sağa baksam sağ gözün, sola baksam sol gözün!
Her yerde onlar, sesin... o soluğun... o sözün,
Yetmezmiş gibi bunlar, sanki... bir de üstüne
İnci gibi değerli... İnci gibi o özün!

Bulutlanır gözlerim sen aklıma geldikce,
Bir hüzün sarar beni aşk aklımı çeldikce,
Delik deşik yüreğim... nasıl olmasın, nasıl?
Bir bir iz bırakmıştı bakışların deldikce!

Bir kilit açılıyor, anahtarı dönüp de
Saçılıyor önüme, cümleler – kelimeler
Sanki yazar gibiyim ben onları görüp de
Serbest, manzûm, dörtlükler, beyitler neler neler