Atakan Kartaltepe Şiirleri - Şair Atakan ...

Git işine be Kasım! Aldın benim ATA’mı
O kurtarıp – kurmuştu, bana cânım Vatan’ı

Bir gün gelir yiter onlar!
Ama ölüm...ama kaçış,
Sona erer biter onlar! ..
Ama ölüm...ama susuş.

Hayat demek böyle zahir...

Dövülerek dokunmuş, bir yürek kalbim sana!
Dokuma yöntemi mi? Adını ana ana,
Keçe gibi katkısız, çözgüsüz ve atkısız,
Yekpâre aşk ki aşkım... tâ o günden bu yana

Kelim ki sırma saçlıydı dersiniz...
Körüm de gözüm badem eylersiniz!

Hayattayken görmeyin de duymayın,
Ölünce mi? iyi halt edersiniz! ..

İki ara bir dere... sanma ki aradasın!
Nerdeyim diye sorma... orada, oradasın!
Kafam kemik bir kutu...sensin beynimin put’u!
Halâ anlamadın mı? .. Burada, buradasın! (*)

Şiiri okuyan “Burada, buradasın” derken, parmağı ile başını gösterecek...J

Akıl anlamaya da sana yeterli değil!
Kokun mis gibi ıtır ama eterli değil!
Bir, bir başka şeysin sen! Bir ilâhi meysin sen!
İçsem seni küp gibi asla beterli değil!

Ne yaptım, yapıyorum...rızasına Allah’ın,
Ah etme! Etsen bile tutmaz boş yere ahın!
O görüp duyar iken, dilesem uyar iken...
Kıl kadar şüphem yok ki her işinden o şah’ın.

Allah varken... ki var, var! .. Başkasından istemem!
Allahtan af dilerim... Ali, Muhammed demem!
Kime dua ediyor... kime yakarıyorsam,
Odur benim sahibim... Kimdense içmem - yemem!

Biten şu kırkbeş yıl mı yoksa biten ben miyim?
Bunca yıldır düşündüm acep sana den miyim?
Şu geçen yıllar beni ben olmaktan çıkardı,
Soruyorum kendime ben ben mi yok sen miyim?

Seni sevmeseydim ben, O’nu da sevemezdim,
Güzelliğin ondanmış... ondanmış, bilemezdim!
Sen ki örneksin bana... sen, sen Angelâ bana,
O’nu, seni sevmesem... gülerek ölemezdim.