Atakan Kartaltepe Şiirleri - Şair Atakan ...

Elâ, Yeşil, Siyah, Menekşe, Gri,
Kahverengi’li ya da Meneviş’li,
Bunların hepsi de birer göz rengi,
...
Ne var ki tümü de şöyle bir dursun,
Yumma gözün, aç ki âlem göz görsün!

Gözlerinin o rengi, âşığına tuzaktır,
Gözlerine âşığım ama bana uzaktır,
“Ne renk? ” diye sorana derim ki “Gök ve Deniz””
Mavisi ki masmavi... ak’ı tam beyaz, aktır!

Mayıııs, Mayıs mayhoş - meyhoş bir aydır
Gönül ok’dur... insan serhoş bir yay’dır

Allah’a kul olunur! Kula olunmaz ki kul!
Evli be! İki çocuklu... değil kız, değil dul!
Geç! Yok vaz geçemem ki...unut! Unutamam da
Bir bağ var ki aramda, bilemem ne! O meçhûl! ..

Gönülden isteyince, oluyormuş meğer ki
Tâ içten dileyince, veriyormuş meğer ki
Dilemeyi bilenler... dileyip alıyormuş
Ben gibi dileyene... gülüyormuş meğer ki

Arada bir olsun yap! Yap...yap da bir kaçamak,
“Ne yazmış ki şu deli? ” diye merak et de bak!
Sinsin, meneviş gibi... göz rengin şiirlere,
Böylece onları yak! .. gördükce de beni yak!

Öyle bir tutku ki bu bir tanıma uymuyor,
Hayâl etsem olmuyor, görsem gözüm doymuyor,
Aklım, gönlüm çürüyooor, erim - erim eriyooor!
Ne şiirler yazdım da ins yerine koymuyor.

Ölünce gömecekler beni...
Evet evet... gömecekler!
Sanmam ki yaksınlar,
Ya da denize atsınlar?
Onlar da birer ihtimâl ammaaa
Binde biiir, bir milyonda!

Adı Mehmet amaaa
Mehmetcik diyemezsin ona,
Belki dersin, Memo!

Türkçe değil ana dil’i!
Bidiği yabancı dil’in İngilizce biri,

Bitirmek iste beni kafanda ki yok bitmem!
Silmek iste geçmişi, silinmekle pek yitmem!
Nasıl olur ki? Olmaz! .. Yerim bişeyle dolmaz!
Kovsan, itsen, defetsen... mümkünâtı yok! Gitmem!