Korkarım, yazacak bir senim kalmadı artık,
Seni bir daha göreceğim bile muamma.
Biz hep güneşte, hep o cuma gününde kaldık,
Beraber yürüdüğümüzü unuttum sanma.
seni son kez
seni son kez görmenin acısı
dönüp duruyor kanlanmış gözümün içerisinde
kapında örümcek ağları görüyorum
ayaklarım girmemeye diretiyor
Brezilyalılar
Gamontano kan dolu üstü
Karın deşen karış karış yakıyor evleri
Çek hayata sövmekten hayata küstü
Barışmayı isteyen tek sensen
Benim dostum olarak aşkını ve kendini
Ey Aşk,
Bu dünyanın nefs-i müdafaası.
İnsan aşık olmadı mı neye yarar?
İnsan aşık olmadı mı zıvanadan çıkar.
Bu gece yaşıyorsun sevgilim, ne gece ama!
Seni sol omzumdan görmek istiyorum.
Beyazları giyip gel.
Gidelim buradan çocuklara.
Zaman bizi sindirmeden, kopmadan sel.
Beyazın en çok yakıştığı kadınsın sen.
bulut ve ayna,
nereye gidiyor bu piyasa?
hiç iyi yere gider gibi gözükmüyor.
sevgilim, gözlerine bakıyorum da,
sana ne oluyor?
Bulutların ülkesinde,
Bir çocuk eli tutmak.
Küçük parmaklı, buğday tenli bir çocuk.
Üstünde eskiden kalma kıyafetler,
Tanımadığı, bilmediği duygu; mutluluk.
Koşturup, sol ayağımı çamura saplayana dek,
Arkamdan kovalayan, gözleri dolar olan sistem.
Bırak artık peşimi, çamur önümde ve ölmek,
Kurtulmaktır veyahut yersiz bir istem!
Sokak lambaları yüzünü çeviriyor artık,
Tek başıma yürüdüğümde.
Kaldırım taşlarının bile yüzleri asık.
Adımlarımla üstlerinden geçtiğimde.
Mağlup bu melodi içime işlediğinde,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!