Alper Eğrikar Şiirleri - Şair Alper Eğrikar

beyaz hırkanı giyip
tüm soluklarınla önümden geçince
gözlerimdeki o yitik
o pervasız bakışlar kalıyor geriye

Bilmem ki şimdi n'aptığını
Kimin köyünde çoban
Kimin şehrinde bankada çalışan
Bilmem ki şimdi n'aptığını

Bilmem ki şimdi n'aptığını

sana en yakından seslenesim var.
kendime kendime tekrarladığım ismini,
sakince yüzüne söylemek var.
sana gelirken
senin bakışların altında o iki saniye durgunluk
başka ne isterim, başka ne var?

Bir aşk daha kıyıya yanaşıyor,
Denizlerde yaşanan şeyler unutulurken,
Aşkın içinden binbir hissiyat iniyor..
Mavi yok oluyor, deniz bu kadar yakınken..

bir hanedan üyesi
zalimce öldürülüyor kurşunlanarak
gününde manşetlere düşüyor resmi
sarayını yakmışlar kundaklayarak

ardından yağma

Bir ramazan.

İçimdeki çocuk konuşmadan edemiyor;
Gazze ne yapar? ne yer? ne içer?

bir savaş bekler gibi, saatim kurulu.
yerlere süper mayınlar yerleştiriyorum.
cana kıyacak olmanın verdiği hüzünle.
ama ne yapayım? savaş bu birileri ölecek.

Eski kırık bir sandalye üzerinde,
Karanlık bir manzara.
İki bina bir arsa.
Burada haykırdım ilk sensizliğe.
İlk adımlarıma,
Yüklediğin sırtıma.

Bisiklet

Benim binecek direncim mi var?
Ha dünya?
Yerler kaygan,
Bari kırmızı olsa..

tekrar çocuk olsam
tekrar seni severim
tekrar seni sevsem
tekrar çocuk olurum