Ali Sinkay Şiirleri - Şair Ali Sinkay

En derin korkularım
Bilinmez hülyalarım
İki seste birleşen
Umarsız kabuslarım

Dudaklarının tadı,

Mazluma yardım eli;
Ebabil kuşunun gagasında şekillendi,
Aşkı, sevmeyi, sevgiyi, merhameti...
Sabrı, öğreten el...
Gün geldi, zulme karşı
Direnişe sembol oldu

They say time heals everything.
What a beautiful lie.
Time doesn’t heal.
It only adds dust to the furniture.

I look at the empty chair across the room.

Bak sen şu işe
Saygı demek iki hece,
Bilemedin üç yada dört gece
Bey efendi,
Parası olunca beyzade,
Dayısı olunca şehzade,

Elif gibi — dik durdum
Sessizce, yalnızca sana, her kelime içten
Bir hece gibi sade, özleminle ağır
Kırılmadan, bükülmeden, içimde yankı

Çocukken yağmurun altında beklerdim

Elif gibi başlamak her işe
Bir kağnı ile başlamak,
Yavaş emin adımlarla
Yede yede, ilmek ilmek
Yön vermek Anadoluya,

Mahzun bakan gözlerin,
Kıyametim oldu,
Sen üzülme,
Ömür de,
Ömrümü vereyim.....

Özgürlüğe meftun zümrüd-ü anka
Rüzgarın peşinde yüzer
Ve süzülür, ışıltıda yitene kadar
Kızıla çalan gökyüzünden talepkar
Savaşır, yırtınır, belki de ağlar
Ama cesurdur, gökyüzüyle savaşacak kadar

Bugün tavan arasında eski bir kutu buldum.
Üzerinde “açılmayacak” yazıyordu.
İnsan en çok neyi saklar biliyor musun?
Kendinden bile sakladığı şeyleri.

Kapağı kaldırdım.

Tanıdık bir yüz aradım albümlerde.
Sayfaları çevirdim.
Bir.
İki.
Üç.
Yok.