Ali Sinkay Şiirleri - Şair Ali Sinkay

iki hece,
Uzun bir gecede,
Aklıma gelen,
Sadece sen
Ve iki hece
dudaklarımda...

Uzaklardan borazanlar öttürüldüğünde
Işıklar Gürültüler dünya sanki düğünde
Kelebeğin kanat çırpması kadar hafif
Yükseliyor ruh Can Canana döndürüldüğünde

Küçük bir kaçamak,
Hayatı abartmak
Sevdaya acıkmak
Aç kalmak, susuz kalmak
Ömrünü adımlamak
İnmeden sekize

Karanlıktı, Yüreğime geçirmişti dişlerini, Karanlıktı, Elleri, kolları, Bakışları, Gülüşleri bile karanlıktı, Yeryüzü kararmıştı, Rüyalarım ışığa hasret, Dudaklarım gülüşe hasret, Yüreğim sevgiye hasret, Öylece kalakaldım, Bir Fırtınanın ortasında gibi, Dipsiz bir kuyu gibi, Soğuk bir mağaranın kapısı gibi, Açılıverdi dudakları, Yarasalar ağzından fırlayıverdi, Karanlık kalbime, karanlık pençeleri Herşey kararmıştı, Ekmek bile karaydı, Kalbimden akan kan, Bir tek o kırmızıydı, Bayrağım gibi, Tuttum avuçlarımda, Öptüm, Yüzüme sürdüm Bir tek o sıcaktı, Bir tek yüreğim atıyordu, Bir tek kanım akıyordu, Geriye kalan herşeyden korkuyordum, Kalbime soktum avuçlarımı, Yüreğimi kopardım, Yüreğini kopardım... Şimdi o da soğuk, Soğuk gecemde, Soğuk ellerimde...

Yarın uyandığım zaman,
Muhtemelen kendi kendime soracağım,
Ve yanıtlayamayacağım;
Neden kollarım çizik;
Ve bacaklarımda morluklar,
Öylece susacağım;

Bakma sen benim küçük hatalarıma
Hadi sarıl yeniden kollarıma
Bak yıldızlar yağıyor dağlarıma
Yıldızlar, tertemiz insanlarıma

Güller açsın, gün yüzlüm, hadi gülsene

Bir mavzer sevdası yüreğimde,
Kurşunlar, halay çekerken tepemde,
Bir kahpe sözü, özümden yaraladı
Bir namus sözü sürdüm namluya
Bir vurgun ateşi parladı,
Bir kahpe çığlığı,

saçların döküyorken sonbahar seslerini, içeri alamadığın kuşların yeridir bizimki, hep yokuşlar atılırken üstümüze, kar savururdu gözlerimiz, kaderlerimiz oracıkta kesişirken, kara duman çıkarırdı fakirliğimiz, gençlik ucuz darağacıydı, yüre...klerimiz yorgana usulsüz ve dağınık yapışırdı sabaha sabahlar ki hayallerimizden daha önce çiçek açmazdı, bilirdik yaşamın dağınık susunu da, ağlardık aslında iiçimizden... Ömür Öterden Ali Sinkaya Saçlarım döküyorken sonbahar seslerini, içeri alamadığım kuşların yeri oldu sıcacık yüreğin, yokuşları ezerken altımızda, su kristalleri doldu gözlerimize, kaderimiz kesişirken, yüreğimiz kesişirken, ömrümüz kesişirken, dostumuz vardı heyhat, en zengin fakirliğimizin yanığı, gençlik kavaktan darağacıydı, ama urganımız kalın, sımsıkı bağladı kaderimiz, yüreğimizi, güneşler doğmazdı ki hayatımıza, çiçeklerimiz geceleri açardı, dosta, düşmana, bilirdik yaşamın inleten suskunluğunu da, ağlamamız sevdamızdandı Ali Sinkaydan Ömür ÖTERe

Yar deyip sineme bastığım zaman,
Ne yaşıdır aklımda ne güzelliği
Nede yanağına düşen ıslak gamzesi
Zindana yandım, Züleyha'da kaldım
Kara gözlüm desem, kara yakar karalar...
Başak saçlım desem,

Düştüğü yerden kalkar,
Ve başladığı yerde biter
Yokken var olan,
Varlıktan yokluğa döner
En karanlık kabuslarımın
En korkutucu bebeği