Adı özlemdi,
Karadeniz gibi hırçın
Akdeniz gibi sıcak..
Güneşten kopan,
Bir damla aşk...
Omuzlarına dokunan
Senle beni çarptığında
Sağlaması,bölmedir
Kalan küçük bir bebek
Geride...Yalnız...Öksüz
Senle beni topladığında
Sağlaması çıkarmadır
ağlayabilmeli insan,
hem de hüngür hüngür,
korkmadan,
içindeki zehir
gözyaşına karışmalı
ve atılmalı vücuttan
Parmak uçlarında bilinmezliğin kodları
Alın yazın, alın yazıma değiyor
Sevdiğim kadının kolları
Göklere uzanmış af diliyor
Uçurumlar bahane, şarkılar dilimde
Papatyaya sorarlar,
Seviyor mu diye,
Sarı gül ayrılıkmış,
Kara kedi uğursuzluk
Bu Dünya yalanmış
Sen olmazmışsın
Her hafta bir sınav,
Her ay, yeni bir başlangıç
Yaşamak için umut gerekir
Umut ettikçe yaşayanlar
Umut tüccarlarıdır
Ve bunu okuduğunda
Bu karanlık,
çektiğinde dehlizlerine
bedenimi
Yapabileceğin hiçbirşey olmadığını bilmelisin
Hiçbirinin senin suçun olmadığını,
Kırk derece, ateşler içinde
İnlerken koltuğumda...
Tek şey istiyorum
Şiir yazmak ve seninle sevişmek
Eğer ulaşabilirsem
Bilgisayarıma sürünerek
Ayaklarımda unutulmuş bir çölün tozu,
Aynalara bakmam artık, yüzüm bende değil.
Bir gölge büyütüyorum suyun içinde,
Dokunsam dağılan, sussam derinleşen.
Adını hangi harfe yaslasam, o harf kanar,
Son bulut yağmur oldu gönlüme
Son damla yüreğimi yakıp geçti
Son baharın , son çiçeğiydin
Şarjördeki son mermi
Şiirin son dizesi
Baharın son gülü
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!