Alan Adam Şiirleri - Şair Alan Adam

Hiçbir naif sevgi, cezasız kalmaz,
Bu bir vâkıadır; herkes anlamaz.
Sımsıcak kalbimi, donduran ayaz,
Senin dostun olur, sevgime karşı.

Gözlerden ırak ol, gönülden de çık,

Henüz güneş görmemiş kardelen çiçeğisin,
Kirlenmemiş tertemiz, bir çocuk yüreğisin.
Sen hülyamda ütopya, hayatın gerçeğisin,
Müzmin hastaya umut, iyilik meleğisin.

Güzelliğin bir deniz, her nehir sana akar;

Ey hülyalarımın kuytularına sızan aydınlık
Ey umudumun son güneşi,
Suskunluğumun inleyen melodisi,
Fikrimin narin çiçeği, sevdamın sesi,
Gördüm,
Gördüm yüreğinin resmini

Sinemde zemherir, yüreğimde kar,
Esiyor başımda, soğuk bir rüzgar.
Tek taraflı aşktan demlenen efkâr,
Menderesler çizer; kalbime akar.

Bir kara sevdadır, bir melankoli,

Ela gözlerinle, gözlerime bak,
Gördüğün kadını, bir tuvale çiz.
Tutuştur kalbinle, bedenimi yak,
Ölmezsem idam et, kurşunlara diz.

Sessizce uzaklaş, acıma bana,

Geceyle gündüzün; ayla güneşin,
Hayatın kaynağı, su ve ateşin
Hem Washukanni'nin hem de Kadeş'in,
Sırlarını saklar, senin gözlerin.

Yorgun gece çekip, tan attığında,

Çöllerde sevdama, bir vahasın sen,
Silinmiş yazgıma, bir levhasın sen.
Karşılıksız aşka, bir sayhasın sen,
Bırak aşk vadimde, ses yankılansın.

Mecrası ben olan, bir nehirsin sen,

Gül yaprağında çiysin,
Gökten inen vahiysin
Sevdalın ben olursam,
Çarmıha gereceksin.

Endemik bir çiçeksin,

Sen, bir güneş kadar, sıcak ve uzak,
Ve ecelim kadar, bana yakınsın.
İncinmiş kalbime değen bir dudak,
Annem gibi güzel; rüya kadınsın…

Sürgün ülkesinde, sevgi ve umut,

Ta, bin fersah uzak, olsan da benden,
Umut treninde, yanımda vardın.
Ben gamzenden aldım, sen yüreğimden,
Ağulu merhemle, hasreti sardın.

Öptüm yüreğinden, kar olup uçtun.