Alan Adam Şiirleri - Şair Alan Adam

Sen varsan kalbimi, es geçmez bahar,
Gül açan her dalda, hâlâ, kokun var.
Gönül havzasında, toplanan sular,
Özlemle hep sana, hep sana akar…

Sinemde yokluğun, zemheri, ayaz,

Ansıtmak için yar; sevdanı senin,
Dört menhir diktirdim, kalb hududuna.
Hayatın kaynağı, gözlerin için,
Bir ömür adanır, senin yoluna.

Yeryüzü cennetim, sinendir senin,

Kök salmadı sensiz mülteci kalbim,
Avare gezdiğim hiç bir toprağa.
Nice güzel gördüm, birine elim,
Değmedi dudağım; başka dudağa.

Bir yaprak misali, gökte savruldum.

Gönül bağında isyan,
Su gibi geçmiş zaman.
Bu aşktan bana miras,
Kaldı dert ile hicran.

Kaderdir, gücüm yetmez,

Bir sevda; ütopya, bin fersah uzak,
Teslim aldı beni, ne olur, bir bak!
Değildir korkumdan, söylerim ancak,
Yaralı kalbindir, tek kaygım benim.

Tekdüze haftalar, ardışık günler,

Uzaktayken yakın, yakınken uzak;
Bir sevda, bir hayal; hain bir tuzak.
Darağacında ip, sinemde bıçak,
Bendeki sevdanın, gerçek tarifi.

Kılıç kadar somut, can gibi soyut,

Yaşanmaz burda bahar, yağmursuz geçer her yaz.
Çoktan kurumuş dallar, tek bir çiçek açılmaz.
Hayat burda iki renk; hayat, siyah ve beyaz;
Kurumuş tüm nehirler; bir çay, bir dere akmaz...

Burda herkesler sağır, burda kimseler duymaz,

Müneccim olmadan Şeb-ı Yelda’yı,
Aşk ızdırabında, bilmek istedim.
Muvakkit olmadan, uzun geceyi,
Çille gecesine, katmak istedim.

Bir Aden Bahçesi olan sinene,