sevdam ufacık bir çocukken
daha yeni yeni sevmeleri ezberlerken
gülmeleri öğrendim
küçücük bir çocuktum,
sende buldum minik minik sevmeleri
yalnızlık bu!
ne işaret dili anlatır
ne de dilin çokbilmişliği
tek kelime desem
çoğalır gider…
Ne doğrular gördüm yanlışların içinde
Ne yanlışlarda vardı doğruların içinde
Hayat sürüyor geçiyor zaman içinde
Gözleri görmüyor sevenin
Sevdalar içinde
Geçmiş geçmiyor beyinler içinde
bir sevgilim vardı,
adı mühim değil…
kaçıp kaçıp geceleri
soluğu alıyordu yanımda,
yalan değil, benden cesurdu
o yüzden ayrıldık zaten.
soldan sağa yazdım olmadı,
yukardan aşağı yazdım dolmadı,
hep bir şeyler eksik kaldı,
tam buldum derken,
onu da göz yaşlarım alıp götürdü.
bana mürekkebi dağılmış
kelimeleri bile güldüren gözlerin var senin sevgili
umutsuz anlarda sen öğrettin umut yapmayı
kırıntılar biriktirmeyi küçük küçük
tutunup inadına hiç yakasını bırakmamayı
senden öğrendim yaşamın, koskoca bir direnmek olduğunu
kırgın baharlardan artakalan, ayrılık
tutunmaya çalışırken ağacın dalına,
dayanamayıp bir gözyaşı ağırlığına,
bıraktı ellerini,
yüreğimin tam ortasında…
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!