intihar etmeye kalkışan
bir gencin altına
nasıl gerdiyse itfaiyeciler brandayı
öyle gerdim
yüreğimi yüzünün altına
incinmesin diye
daha çok ufaktım,
o zamanlarda öğrendi gözlerim ağlamayı,
çocuksu bir yüzden akıyordu,
el izlerim, oyuncakçı camekanlarını süslüyordu
daha çocuktum...ağlıyordum...
güzel günler yakın dediler
bende kandım
sevmek kolaymış sevilmek zor
anladım
nerde şimdi o söyleyenler hepsi tek tek öldüler
inandım...
bakınca yüzüne,
cezayir menekşeleri gibi açıverirdi umutlar penceremde,
bir sabah serinliğinde, getirirdi kokunu rüzgarlar
yarım kalmış şiirin mısraları gibi akardı gözlerimden,
binlercesini görürdüm rengarenk hayallerin,
şiir yüreklim...
bu şehrin her sokağında el izlerim vardır
ben büyüttüm çünkü bütün çiçekleri
ağaçları…
ben büyüttüm,
o güzelim, meyve yüklü ağaçları
alın teriyle yuva yapsın diye kuşlar.
sokakları, parantezlerle çevrili
her karesi noktalarla döşeli
bir yolda yürüyorum
takılıp duruyor ayağım virgüllere
aldırmıyorum…
yüreğimde haylaz bir gevezelik kol geziyor çünkü
kırık bir baharın ortasındayım
acılardan arta kalan bir toprağın
tam sol yanında, çok derinlerindeyim
binlerce çizik, kırık vardı yüzünde toprak ananın
o yüzden anaydı zaten
gitmiyorum diye o yollardan
kızıyorlar bana,
ben çoktan koydum o yolun başına,
kimseler girmesin diye,
üçgen şeklinde bir tabela
ve üstüne de yazdım hatta.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!