kırdım sana yazdığım şiiri
toplayıp yerli yerine
koysan bile mısralarını
bulamazsın,
yerde can çekişen
virgülü,
her zamanki gibi
sayıyordu yine hayat
“ooo piti piti… “
ve çıkıyordu
kim bilir aramızdan
kaç kişi
bir sensizlik var ki bende
binlerce köşeleri var
ve bu köşelerin acıları
hesaplanamayacak kadar
açılı.
biriktirdiğim suskunlukların
içinden çıkabilseydim
yeniden haykırırdım sana
hem de hiç virgül koymadan araya.
Şimdi sen olacaktın
Sevginle dolacaktım.
Aşkım diye haykıracaktım
Tüm evrene seviyorum diyecektim
Seviyorum diyecektin
dağların ardındaki o resmin
duruyor hâlâ ayın sol yanında
tutamam gözlerimi tutamam
bakışlarım bir eşkıya gibi
ben kaçsam da durmadan keserler
ayın önünü
Gün boyu düşünüyorum seni
Düşümde duyuyorum ayak seslerini
Birden uyanıp kapıya koşuyorum
Bir türlü unutamıyorum, unutamıyorum
Yüzünün aynadaki resmini
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!