Akın Akça Şiirleri - Şair Akın Akça

Zamanın doğasından yola çıkan;
İşte suçluyorlarken mekanı -
Yaz-ebesi’nin, doğurtan …
: Adım, bir; mesafe
Evet kulaç çırpınır bir dubaya,
Ama çırpınır

Carpathian Vanpirella;
Verasetin anlamı, duyguların özü,
Ama özün içinde de var bir ‘çok kötü’..
Funeral of an unseen but for ‘harmfull on the air’:
Anxiety in silence
’Labirent yıldızı-çıkmazı’, ışığı karanlığın:

Bu taşta isim yazılabilse idi,
İlk sen sökerdin kireci
Ve sonra yaşlara
Bakabilirdin, tırnaklarındaki..

*

Geçmişi tiril;
Tiril tiril bir varlık, ve yokluk.
Buhranında cehenneminde kazan dairesinin
Kendisi beş çay kaşığı
Cennet desturu toz karaşeker uzanan
Ve kar tutmuş kışlık kırlar düştü;

Bir zar atımı mesafede işte, bir zar atımı …
Özü her şeyin..
Burada ve orda, şu yatak..
Şu kalbur üstü.
Seçilmiş,
ve ensiz,

Aşkımın kollarıyla sarıyorum seni.
O toplama kampına götürmüşler seni -
bir noktada, sabra gülüp geçen
-adın sanı pek bilinmeyen, yakınında
Prag'ın o ve şu faydacı kaplıca.
Bense ya Herr'in (!) sığınağındaki

Ayın ışığından şiirin,
Bir göz odada süzülerek geldi.
Açılır da
Duran karşında
Uçuşan tül perde,
O ipek savuran ince rüzgar hiç dinmez.

bu harita var ya bu harita,
gökte ve asılı;
ve o, asılı bulunmadı.

gerçekleştirildi.
bu harita var ya bu kırmızı,

(Balkonda, şafakta denize karşı tül
isterikli bir kıpırtıydı bir damlada …
Rüzgarı kendisi mi sanıyor artık bir de?
Ah canım,
sen daha sürükleyicisindir …)
*

Geceye katmaktır geceyi, onun işi;
nasıl ki yıldızlar gözükür gündüzleri.

*
yağan kara bakıyorsun dışarıda;
ve de kucaklıyorsun betonarme kaloriferde