Akın Akça Şiirleri - Şair Akın Akça

Bej üzerine griler serpiştirilmiştir,
Uzaydaki ak noktaları gibi yıldızların.

Sonra geçirilen üzre, penye kazak;
Pembedir onun rengi,

Her seferinde geriye döndü o,
Attığın kement Güneş’e.
Büyücüyü yakaladın sandın,
Aynalarda kendini deşifre eden.
Orta Çağ en iyi mi sandın,
Endüstriye mukabil?

1.

Umutla başlayalım
Güzel günlere, umutla!
Ve çevreleyen “asalak,
Kara-perdesini”

Ne kadar yaklaştıysak Mars'a
O kadar Ay'dan uzaklaştık;
(Hala imalatçılar olsa da burada.)
Çünkü AY'ın arka yüzü,
Onun haykırışlarında:
Mars'a biz fazlaca

“Kimsenin yan yana yaşadığınız diğer dinlerin mensuplarıyla aranıza girmesine izin vermeyin. Aranıza korku ve kızgınlık sokmaya çalışıyorlar. Engel olun! ”
Anglikan Kilisesi
-

Bahçesinden ulu o tırsmış mağaranın, Vaha’nın;
Dinlenmekte Oasis, bir gün doğumu gibi.

evli nişanlımla kanla duvaktayım,
kimse beni geri çeviremez;
öpmek için geri arzudayım,
kimse beni geri döndüremez

seçmek için onu seçtim,

Kara tahtaya yazmaya çalışıyorsun 0.5 kalemle.
Una buluyorsun ‘beyazımsı-balçıksı hamuru’:
Bembeyaz mezar taşlarından güvercin ama, uçuruyorsun;
Gecenin zifiri karanlığında, alacakaranlığın geceyi terk edişinde:
Tütün çiğniyorsun, sakız çiğnerken, iyi, hoş da;
Yaparken bunu, sararıp düşmesin, ilkbaharı gibi hazanın:

b.

Gün ışıdı bir ikindi vakti ve
tuhaftır bundan güç buldu kendi tozlarını
serpen yıldızlar,
onları içlerine katan gökadaların, şurasına burasına …

O açtı, çiçek soldu, arada el fal baktı.
O roman’a yenilmemiş, yazarlığına serilmiş;
zamanın doğasını, doğasını onun andı!
Genişliyor küre hacimsel, kütle;
öz, korunmaz denemez!
Işık burada değil, o çok güçlü, ışık uzakta;

There was fire, on ice;
As deuce, at first,
Which brought gun
And it caused a drought -
A drought, containing bullets
-Gives an empty oasis