Çırmıktı nire İstanbul nire
Atıverdiler okula
Büyüdüm mü büyümedim mi bakmadan
Doldurdular koltuğumun altını
Kocaman kocaman kitaplarla
Her bahar, umudunu döker ağaçlar dallarından
Toprağın çatlak el izleri üzerinde.
Şatolar kurar yetim çocuk
Artık yeni annesidir, dökülen yaprak
Bir gün bir çocuk gördüm
Bam teline basılan bir hayatta
Bir ekmek parçasıyla gülümsüyor
Bütün varlığı
Bir dilim ekmek
Uzatıyor dostuna dilimi
Seni seviyorum un
Bilmem Kaç alfabede söylenişini bilmem
Ama
Kaç yarayla söylendiğini öğrendim
Söyle sevgili
Ayaklarımdaki
Ağlıyorum,çünkü işsizlik bir ordu.
Azgın ninnilerle gelir ekmekler.
Al yüreğimi al,sende kalsın.
Dayanma gücün olsun lokmana.
Ev de ekmek bekleyen yavrunun
Çaldığım her melodide
Benimle dans edecek kelime arıyorum
Acemilik bu ya
Bazısının ayağına basıyorum
Yüreğim bir coştu mu?
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!