Geceleri bir ev geçer gözümün önünden
Bahçesinin duvarında oturan bir çocukla birlikte
Çocuğun
Gözlerinde oltaya takılmış bakışlar
Ellerinde tutulma hasreti
Eylüle düştü gözlerin
Nefes aldı mezar taşları
Kaybolmuş bir dilde şarkı sözüydü sanki toprak
Ölülerden oluşan şehir müziği
Her ölümde başkası yatıyor ölenin yerine
Bir zamanlar olarak kaldın
Bir yerlerimde
Hayallerim mi yırtıldı resmin mi?
Bir zamanlar tek hayalimdi gözlerine bakmak
Yaşamımı içine doldurmak
...annem söyledi
kollarım havada eskimiş baba
sen gidince
çırpındıkça geleceksin sanmışım
çocukluk işte
Çok yalnızlıklar çektim,Çok hasretler büyüttüm içimde
Bir sen bir acılarım dostum oldu,Yaban gülüm
Yıllarca dostum dediğim sevdalarda,aldanan hep ben oldum.
Bir yüreğim vardı enginlerce sevda dolu,
Birde ‘Godo’yu bekler gibi beklediğim sen,Yaban gülüm
Yalnızlık volkan gibi fışkırırdı içimde,
Sen çocukluğumun kapalı kapısı
Kaç kişi veriyorsun hayatıma
Kaçını alıp
Zamanı açmışsın
Alıp götürüyor beni
Çocukluğum
Gizlenmiş umutlarımın kaderimde ardım sıra gelip
Gölgemi takip eden yıllarım
Bir bahar yeniden açar diye içime sakladığım yıllarım
Kokun çok uzaklardan gelir
Yüreğimi terk eder acılar bazen
Çocukluğum
Ne misketlerim kaldı senden bana
Nede kayarken düşüp kanayan yaramı öpücüklerle saran
Babam
Bir annem kaldı
Oda seninle döküldü
Resimlerinin ardındaki siperlerdeyim
Platonik sevmenin utancıyla
Korkuyorum sana tekrar vurulmaktan
Bu defa çelik yeleğimde yok üstümde
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!