Şöyle dönüp arkama baktığımda
Ben hep,
Geride bıraktığım yılların hüzünlülerini görüyorum
Sanki bir tek onlar varmış gibi hayatımda.
Neden! ! ! !
Ben hiç mi, güzel günler yaşamamışım
Aptal’mı sanırsın beni ters, ters bakıyorsun
Gönlüm seni sevmiş, niye sen anlamıyorsun
Ey çeşm siyahım, gönlümü verdim sana anla
Gönlüm seni sevmiş niye sen anlamıyorsun.
Mef’ûlü/ Mefâîlü / Mefâîlü / Feûlün
Bir boşlukta, sallanır gibiydi.
Dalgındı.
Öylesine oturmuş, hareketsizce bakıyordu.
Elinde, sigarası
Dalgın, dalgın güneşin battığı yere.
Sessizlik, içinde.
O bir anneydi.
Uyuyamamış yatağına uzanmış, dalgın, dalgın düşünüyordu.
Aklında çocukları vardı.
O bir çocuktu.
Dedesinin adını koymuşlardı adını.
Hep toz toprak içinde büyüdü,
Ve fakirlik yokluk içindeyken tanıdı anasını.
O ufacık tefecikti.
Ürkekti…
O.
Bir gül domurcuğuydu
O.
Sert esen, bir fırtınaya bükmüştü boynunu.
Uzanacak bir el arıyordu.
Zavallı.
Dünyaya, kızmışım
Güneşe,
Aya kızmışım.
Kapkaranlık, bir insan olmuşum.
Snirimden çatlamış
Akılıma gelene, saymışım.
Bir zamanlar beraber geçirirken günleri
Ne oldu söyle sana, geldik’ mi bizler göze
Unuttun’ mu sen her gün verdiğin o sözleri
Ne oldu söyle sana geldik’ mi bizler göze.
Unutmadım unutmam istesem’ de seni ben
Her canlı tadardır makber deneni,
Ne yapsan ne etsen kaçış yok ondan.
Gençmiş bu deyip, bırakmaz kimseyi,
Gün gelir çatar, seni eder candan.
Düşlerle yaşamaya başlamışsan,
Ne olacak, şu memleketin hali
Şehitler gelmekte, savaş var gibi
Kim kiminle, savaşta şu ülkemde
Kan bürümüş, milletin gözlerini.
Kimi dağlarda, kimi şehirlerde
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!