Dedi ki bir insan
İnsan insana benzer bakıp durma
Oysa ondaki yüzler, şeytanınkine benzer
Baktım' da.
Bir surat, bir surat var ki, bir görmelisin.
Şöyle aşağıdan yukarı bir süzsen,
Yine mutlu bir yüz gördüm.
Gözlerim doldu.
Görür görmez kırıldı, burnumun direği
Belki mutluluğu tanımadığımdan, belki sevindiğimden
Gözlerimden yaşlar döktüm.
Mutlulukla tanıştım, yüzlerinde.
Gül açmış yanakları, gül serpiyordu yüzlere.
Ve!
Mutluluk esintileri dolaşıyordu, saçının tellerinde.
Sonra,
Ateş böceklerini gördüm göz bebeklerinde
Ey insan unutma, dinle bir beni
Diyecek sözüm var, benim şu sana
Yaptığın her işte, sevdir kendini
Güldürtme kendini, dosta düşmana.
İşini doğru yap, bir iş yaparken
Bakma, benim yüzlerimin güldüğüne.
Ben,
Zengini görsem, kıskanırım.
Mutlu insanları görsem kıskanırım.
Gülen yüzleri, kıskanırım.
Ve sevişen sevgilileri görsem onları kıskanırım.
Yandım yanarım sevdana sevdim de yürekten
Gönlüm seni sevmiş, bana nazlanma severken
Ben gönlümü verdim sana, gördüm’ de pınarda
Gönlüm seni sevmiş, bana nazlanma severken.
Mef’ûlü/ Mefâîlü / Mefâîlü / Feûlün
Nedir şu insanlardaki cinnet
Huşu içinde beş vakit ezanlar okunurken
Anlamsız savaşlar,
Küresel devlere hizmet
Doğru mu?
Yoksa Müslümanların alın yazısı mı?
Gençliğimin, en güzel zamanını yaşarken
Çaresiz derde düştüm, ağlayanım yok neden
Önce çevremden dostlar kayboldu sonra eller
Yalnızım şimdi dostlar ağlayanım yok neden.
Düşünürüm geçmişi neden bilmem ben hala
Demir kapılar arkasında
Zincire vurulmuş gibi hissediyorum kendimi.
Ruhum sıkılıyor.
Sanki biri diyor, kapat gözlerini.
Bir ağırlık,
Ve bir de, korku çöküyor yüreğime
Ne esersin rüzgâr
Kokun yok yükün yok, mektubun yok.
Sıladan gelen.
Ben yıllardır memleket hasreti çekerim,
Seninse,
Memleketten getirdiğin bir haber yok.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!