Özlem dolu kalbim, seni ben, aşk ile sevdim.
Aç koynunu, koynunda bu gün ölmeye geldim.
Sevdim diye koynunda madem ölmeliyim ben,
Aç koynunu, koynunda bu gün ölmeye geldim.
Düşünüyorum.
Düşünüyorum’da düşündükçe canım yanıyor
Bazen boş ver diyorum o’ da olmuyor
Gelecek kurcalıyor
Şu benim yorgun aklımı
Nerede şu fal açan, falcılar
Yine yalnızım bu bayram.
Gözlerim doluyor
Ne gelen dost var ne’ de birkaç akrabam
İçimde buruk bir acı ve yüreğimde bir şeyler oluyor
Bilemedim bu nasıl bir bayram.
Ölüm bana bir gün, koşar gelirse,
Ben, ak denizi seyreder olurum.
O gün denizden, bir meltem eserse,
Ölmek ne kelime mesut olurum.
Meltem dolaşır, o gün saçlarımda,
Ölüme yakın.
Hazan koymuşlar, adımı benim.
Ölüme yakın.
Hazan diye çağırır oldular, baktığım aynalar.
Yüzüme karşı,
Yüzüme karşı güler oldular, her bakışımda.
Ölüm nefesten bile yakın
Hoş geldin sefa geldin hanemize
Ey bilge insan, otur da yanıma,
Gitmeden bir şeyler öğret bizlere
Gün gelir bir gün lazım olur bana.
Ah benim oğlumdur diye sevdiğim
Böyle’ mi büyüttüm, seni koynumda
Sütümle besleyip, koçum dediğim,
Uyur’ mu görecektim, seni sonunda.
Koçumdur diyerek, seni severken,
Neşem yok.
Ağzımın tadı bozuldu, yemeklerin tadı tuzu olmaz oldu.
Kalbim yorgun
Dilim lal.
Ve artık!
Artık benim için, akla kara belli oldu.
Neyler, neyler, şu gönlüm küsmüş iken hayata
Benim gönüm sevmeden, geldim artık bu yaşa.
Gam aldım yaşadığım bomboş geçen hayattan
Deva bulmam ben artık gönlüm sevse şu yaşta.
Ağlaya sızlaya, ömrüm geçerken
Neyleyim her yere bayram gelmişse
Ömrümün sonunda yalnız yaşarken
Neyleyim bayramı, beni üzmüşse.
Bir elim çenemde, masa üstünde
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!