Ahmet Öztürk Şiirleri - Şair Ahmet Öztürk

gözlerin bana bir pınarı andırabilir
içine dalıp her anımı
ve son anımı
canladırabilir bu kor beynimde
körelmiş bir arkadaşlık cümlesi
suyu sıkılmış bir kuru 'naber?'

Aşk denilen
Tek taraflı
Olsa gerek
Tarifsiz bir sevgi
Zehir zemberek

Akrebe sormuşlar yelkovanı
“daha çocuk” demiş
yelkovan duramaz yerinde
yer ve gök bir adım
aşk ve son
Yelkovana sormuşlar akrebi

Bütün yollar ölüme gidecek sonu bu
Herhangi bir neşeli kuytuda
ya da acıyla karışık bir bakışta ansızın gelecek
Ölüm korkusu değil bu şiire ayak basan
İhaneti olmayan ve yarı yolda bırakmayan
Sözünün eri bir olgu hazret

Buraya bir fidan sevda ektim
Yeşerdiğinde koklayacaktım doya doya
Gölgesi olacaktı aşkı sarmalayan
Serilecektim doyasıya güneşe inat

Buraya bir fidan sevda ektim

Gece, bizim koynumuzda,
İki sıcak tende sabahı öpecekti
Nefesini içime,
Ta şurama çekecektim
Oysa ta şurama
Sessiz gidişini çektim

Bir girdap bir girdaba biner
ve gider beni hapsettiğiyle
oysa bıyık bırakacak kadar eriyordum
şakağıma kadar dayanmadan önce
Bültenleri okusam görecektim sonumu
küvet deliğinde bir sabun eriyordum

Sıkıyor bütün sinirlerime kadar sensizliğin girdabı
Mukaddes sevgi ve çağlayanlar yüreğime seninle hapsettiğim
Az öteden buraya doğru dört nala bir melek
Bir kara ölüm, bir ölüm yağmuru sorgusuz sualsiz geliyor
Hayatım beni mücadeleye vurdu yaralandım
Konuşmak deli yılgın dilimi ya sana döndürdü

hep koştuğum yalnızlık
ansızın ama beklenmişlikte vuruldu yollarıma
biliyordum olamazdık o sahra güzeliyle
çölde dağın ne işi var diyordum
o, bu gece dedi bunu
beğenseniz de beğenmeseniz de

Elimin tersine doğru bir şiir seyreliyor
Muhakkak bir çare-i mutlak bulacak hain
İzlenecek solukların sıcak baskısıyla
Uzun ve deli karanlık bir gölgenin
Omuzlarımda ağırlığını görüyorum
Israrla seviyorum kayboluşu ve kazananları