Ahmet Öztürk Şiirleri - Şair Ahmet Öztürk

Eski bir İran halısıyım
sevildikçe yıpranmışlığım
Denizler kıbleleri buluyor gene
Seni seviyorum
Nerdesin yüreği tipideki yaprak
Üşüntünü ver hadi

Dört duvarlarda yalnızım
Karanlık hep yanıbaşımda volta atıyor
Ağlamayı unutan gözlerim bir kitap sayfalarında
Bir duvarlarda bir de halımın dağınık püsküllerinde
Suskunluk bir silah gibi üzerimde
Çevreme korku salıyor doğrultmasam da kimselere

Susuzluk gibi birşeydi
bıkmışlık hayattan
Balkon demirlerinde
düşmece oynamak ne kadar
mutluluk veren bir bedeldi
Yüzün ne kadar güzel

Umutlar ışık yıllarıyla ölçülüyor
Zaman durmuş kime ne
Bir yarım dilim geçen gençlik
Ben böyle haketmedim seni
Kimi sevdiler ki beni sayacaklar
Saysalar sonsuza varır mıyım?

Sırtladım anı denen bu yüklü dolambaçları
Uzaklar gözlerimi kapatıp ellerimi havaya tırmandırıyor
Ben buraları buralar beni hiç sevmedi gibi
Gencim dedim ne sevdan acıdı ne buralar
Derim pul pul olmuş kanlı sevdan pıhtılaştıkça
Ve ısınamamak aşk ateşiyle törpülüyor kalbimi

İnce bacak, nokta vücut örümcek
Tavan arası nakışların üstadı
Zerafetin timsali örümcek
Peygamberin kapı koruması
Gerekirse kapısında ölecek
Bir büyük nakkaş

Kalabalıklara bodoslama dalman seni kör sevdalara itebilir
İtilmek ne kadar hor gelse de kör sevdalar zor gelir
Ve sen şuursuzca ağlasan da her acı da
Bir nokta belirir yürek dediğin en bilinmez sığınağında
Elinden tutup ta seni kendi bilinmezinde hangi aşık dolaştırdı?
Saçlarını kim melteme benzetti, gözlerini açan papatyalara

Örselenmiş bir aşkı elinde tutuyor
Kırılan yapraklarım
Bir avuç sevda
ve ardına koyamadıklarım
aşk acı çekmekse bana ne yapacağını
o iyi biliyor

ağlayan gözlerin sevince gülecek
yıkılmamak neymiş öğreneceğiz
öğrendiğimiz birçok şeyden ayrı
günler bitecek sanacağız
her yeni gün
ve günlerin devam edeceğini düşünmeden

hani bırakacak ve gidecektin o leylim yollarda
böyle demir almayacaktın şehrime
o boğulduğun çocukluğumuzun nehrine

sen
gençliğimin gençliği