Ahmet Coşkun Şiirleri - Şair Ahmet Coşkun

Kalemim sevdaya düşmüyor

Gökte yıldız yağar baş göz üstüne
Kalemim sevdaya düşmüyor usta
Yüreğim yangında beden üşüyor
Kalemim sevdaya düşmüyor usta

Kalk gönül

Ekinler ekilmez bağlar kurumuş
Eğlenecek zaman değil kalk gönül
Yerlisi kalkmış yabana yürümüş
Eğlenecek zaman değil kalk gönül

Kalkıp gidemem

Gözlerinde gezdim devri dünyayı
Allanmış gamzeler ballar damlayı
Bırakmaz bağında gönül salmayı
Yatarım gün akşam kalkıp gidemem

Kalsın dünya giderim

Şu kara bahtıma güneş doğmadı
Şu gönlüme bahar gelip konmadı
Karanlık geceme yıldız dolmadı

Kankifelek

Ne hevesler vardı benim içimde
Gönlün yoktu benim ile geçimde
Püsküllü bela gibi hep ensemde
Neye el attıysam onu geç ettin

K A P I

Emeğin olur gündelik
Haksıza olur bendelik
Bir ömür olur kündelik
Ağır olur el kapısı

Kapındayım

gece aydınlattı gözler
nağme gibi geldi sözler
bahar oldu geçti güzler
gül olduk güzel kapına

Karaahmet& Sarıçiçek

gül ağacından gül sözlerin güzel
şairsin sözün bal söylenme özel
sevdalar süslersin hünerin ezel
gönül verme bana yüküm ağırdır---Sarıçiçek

Ağıt

sardı dağ ormanı tutuştu alev
üstümüze gelir alev saçan dev
kazma kürek çıktık ama nafile
yetiş emmi dayı kara günüme

Karasından mı dedim

gönlü dağıldı yine dağlayıp durur dağı
kötü halleri eski karasından mı dedim
hazana savruluyor gönlümüzün gül bağı
sönüvermiş küllerin karasından mı dedim