Ahmet Coşkun Şiirleri - Şair Ahmet Coşkun

Hayat öğretir

geçtim o yollardan gidenler gibi
zemheri kışlarda hep boran tipi
kah açıldım kah kapandım o kapı
bende bir insanım dersle sınandım

Hay dünya

Günden güne artar derdim kederim
Geldim gidiyorum tadın almadım
Ekmeğimi gözyaşıma banarım
Hay dünya, hay hay dünya yıkılasın

He dağlar

Ezberim bozuldu sevda dilinde
Un ufak ilendim sazım telinde

He gönül he

Karadır kışlarım gülmem bahara
Söyleyin vefasız bayramlar etsin
Selam olsun kaçan yüreksiz yara
Söyleyin vefasız bayramlar etsin

Hele bir sevde

gülden gülüşeri düşmüş yanağa
gamzesi erişmiş baldan dudağa
doyulmaz güzellik baştan ayağa

Hele devran döne

Hey gidinin ağaları beyleri
Bulanmadan şu yaylanın suları
Göç ediyor serhat êl’in kulları
Dört bir yana uzanan kollarım hey

Hele dünya

hele dünya sür git demi devranı
kimin göz yaşında kimin keyfinde
umursama sür git sen bu kervanı
sana da bir gün hesap soran olur

Hele hele

Düzene çatıyorum diye çatma bana
Kurban olduğum aç da bak cüzdana
Evde nafaka bekler eş çocuklar ana
Sen kimin kulu kölesi bekçisisin hele

Hele hele

Acelem yok acemiyim divanda
Baktım herkes su dövüyor havanda
Hayal kurup geziyorlar ummanda
Atmaz mıyım şu meydanın tozunu

Herkes gibiyim

Hüznümün içinde bir damla
Dolar yüreğim dolar gamla
Geçer dedim kaldı zamanla
Bir sen olsan ah bir sen olsan