Ahmet Coşkun Şiirleri - Şair Ahmet Coşkun

Kıyak emeklim

Etin kuyruğunda sıra
Baston batanye emeklim
Ocagında yanmaz çıra
Tencere tava emeklim

Kıy bir açlık tabağa

bir şey, asil bir şey, iyi bir şey
ekmek buğusu gibi değil o sancı
gürül gürül içinde nehirler akar
dalgalar dış çeperlerini yalar

Kızgın çağ

Birer av hayvanına dönüşüyoruz
Kırıp döküp vahşice öldürüyoruz
Birileri bize ölüm koklatıyor

Kokusu burnumda

ruhum kavuşmuşken maviye
denizi özlüyorum ayaklarım suda
kanat çırpıyorum bir kör kuyuda

Konma bülbül gül dalına

Ne aşıklar düşer sevda yoluna
Derbeder gezerde bakmaz halına

Korkun

Çelikten duvarlar demirden asker
Zindanlar delecek yürekten sesler
Karanlıktır gece aydınlık besler

Koş dünya

Neler ettin ah neler ettin bana
Susadım su içmedim kana kana
Bir lokma ekmeğine yana yana
Fani seni cani seni boş dünya

Köy aydını babam

Aklımdan çıkmıyor o an
iki yayla arası gece vakti
kurtlar kesmişti yolu
omzumdan kapıp attı boynuna

Koymazlar

çok dil buldum okudum elif beyi
takmadım ömrümde ağayı beyi
hatim ettim el bilmeden dü seyi
kuş olup uçmaya koymazlar beni

Kül geceler

Karanlık suya dök közlerimi
Yıldıza hasret aya özlemimi
Mehtaba serenat sözlerimi
Arala perdeni ışığı yak geceler