Ahmet Coşkun Şiirleri - Şair Ahmet Coşkun

Günün renginde sevdanın dalında
Akışı bir hoş şu hayat halında
Güller nazında arılar balında
Ansız habersiz bu yangınlar sana

Gönül tutulup bir dağ eteğine

Sessiz sessiz uyutalım herkesi
Haydi kuralım bir sevda sofrası
Çoktur dertleşmedik senle baş başa
Üstümüzde şuh gecenin nefesi

Masada güllerin enfes kokusu

Ben kendimi alıp gidecem
Kendi kendine dağıl bakalım
Duman ol dağların başına
Yağ yağabilirsen enginlere

Madem fazla benim düşünde

Çalınmış bizim coğrafyamız
Yedi düvele davul tokmağız
Dönen çark içinde çakmağız
Değişir zabıt tutanak adımız
Değişir hep hasım hısımımız
Kim vursa kim vurdu ya giderim

Mevsim bahara koyan gonca gülse
Bülbülü meste koyan gonca gülse
Sevda ateşe koyan gonca gülse
Kadere küskün başka yar istemez

Kısmetin yoksa dönmüyorsa vara

Bindi deli doru atına kamçıladı yürüdü
Dünya hazının koynunda nefessiz uyudu
Gök mavisine büründü denizinde yüzdü
Sevda dizdi bağ bostan gezdi acılar süzdü
Aşk burdan geçti

Karlı zorlu kış yolculuğu
Nefesi ile alırdı yüzde soğuğu
Zahmetle büyüttü çoluk çocuğu
Boş kalınca kitapta alırdı soluğu
Şimdi ben bir babayım
Yoksulluğa meydan okudu

Kaşın gözün siperindeyim
Gözlerin gözlerime değince
Namlunun ucunda
Son nefesi vermedeyim

Gücüm yetmedi söküp atmaya

İsyanım çığlığım yara
Yar dediğin derin yara
Erinmiyor yaz bahara
Canım canım yara yara

Gül içinde gülü aştım

Ademin kaburgasında ki kemiğe dena
Lilitle Havva
Bir Cin tayfesine misafir olsak
Ayetti okumdan söylencelere dalsak
Yanmayan soba güneş ne ışık ne ısı
Buz gibi hava